خِیمه گاه

زمان مطالعه : 2 دقیقه

توسط : حمید الله رفیعی

0 نظر

در منطقه نبرد، خیمه ‏ها و چادرهایى براى سکونت خاندان امام حسین علیه السلام و یارانش بر پا شده بود. مکان استقرار خیمه ‏ها حدود سیصد متر، با میدان جنگ فاصله داشت.

امروزه، در جنوب غربى حرم مطهر و ۲۵۰ مترى صحن، مکانى را به مساحت دو هزار متر مربع دیوار کشى کرده‏اند و در وسط آن ساختمانى شبیه خیمه ‏اى‏ بزرگ ساخته ‏اند که چهار صد متر مربع مساحت دارد.

وسط ساختمان، سمت قبله، جایگاه امام سجاد علیه السلام و محل عبادت آن حضرت است. در قسمت ورودى، در بزرگى است که با چند پله به سطح خیمه ‏گاه مى ‏رسد. بعد از در ورودى، سمت راست و چپ شانزده فرورفتگى قوسى شکل همانند کجاوه در دو طرف با آجر ساخته ‏اند که نشان از شانزده کجاوه ‏اى است که خانواده ‏هاى شهیدان کربلا را از آن جا به سوى کوفه بردند. در قسمت پایانى و سمت راست ساختمان، که حدود ۵/ ۱ متر گودتر است، غرفه ‏اى حدود بیست متر قرار دارد که محل عبادت اهل بیت بود. بر سر در و آستان ورودى خیمه‏ گاه شعرهایى از سید حسین علوى کربلایى روى سنگ مرمر نقش بسته است.^[۱]در زیر خیمه‏ گاه چاهى است که به چاه حضرت عباس علیه السلام مشهور است و مردم از آب آن مى‏نوشند و صورت خود را مى‏شویند.^[۲]

برخى مکان اصلى قتل‏گاه را در نزدیکى مستشفى حسین (بیمارستان امام حسین علیه السلام) مى ‏دانند.^[۳]این نظر بر اساس شواهد صحیح‏تر است، زیرا تا قبل از قرن چهاردهم کسانى که خیمه‏ گاه را دیده‏اند آن را در جایى که اکنون بیمارستان امام حسین علیه السلام است ذکر کرده ‏اند.^[۴]قبر احمد بن محمد معروف به بن فهد حلى، از فقیهان بزرگ امامیه در (۷۵۷- ۸۴۱ ق) در بقعه ‏اى جداگانه در جنوب خیمه‏ گاه قرار دارد.^[۵]