مقایسه پیامبر اسلام (ص) با حضرت مسیح (ع) در مسئله خشونت

اشاره:

برخی می گویند پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) برای تبلیغ دین اسلام  دست به خشونت و جنگ زد؛ درست برخلاف حضرت عیسی(علیه‌السلام) که با کمال ارامش و بدون کوچکترین خشونتی مردم را به سوی خدا هدایت می کرد به همین دلیل تاریخ اسلام بر خلاف سایر ادیان سراسر اکنده از جنگ و خشم و خونریزی است. در این نوشته به این مقایسه نادرست پاسخ داده شده است.

اسلام آخرین و کامل ترین دین خدا است که با رسالت پیامبر آخرالزمان محمد مصطفی (صلی‌الله علیه و آله) برای هدایت بشر آمده در حالی که ایمان به همه پیامبران ـ علیهم السلام ـ از جمله حضرت عیسی مسیح (علیه‌السلام) را لازم و انکار هر یکی از آنان را موجب کفر دانسته و فرق و تفاوت در بین آنان را جائز نمی داند. قرآن کریم در این رابطه می فرماید: «بگویید ما به خدا ایمان آورده ایم و به آنچه بر ما نازل شد و آنچه بر ابراهیم و اسحاق و یعقوب و پیامبران از فرزندان او نازل گردید و همچنین به موسی و عیسی و پیامبران دیگر از طرف پروردگار داده شده است، و در میان هیچ یک از آنها جدایی قائل نمی‌شویم و در برابر فرمان خدا تسلیم هستیم».[۱]

بعد از این مقدمه‌ی کوتاه در مقام پاسخ به سوال توجه به امور زیر لازم است:

۱. از دیدگاه اسلام حضرت مسیح (علیه‌السلام) و حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله) هر دو از پیامبران اولوالعزم بوده که در طول هم برای یک دین و یک هدف مبعوث شده اند و در عرض هم قرار نداشته اند تا مورد مقایسه قرار گیرند و گفته شود کدام یک بهتر از دیگری است؛ بلکه بر مبانی دین اسلام لازمه ایمان به حضرت مسیح (علیه‌السلام) و دین او، ایمان به رسول الله (صلی‌الله علیه و آله) و دینش می باشد و بالعکس لازمه ایمان به پیامبر اسلام و دین او، ایمان به حضرت مسیح(علیه‌السلام) و دین اوست. روی این جهت اصل مقایسه در بین آنان با ایجاد تفاوت در رسالت و آموزه های دینی آنان غیر معقول است بلکه ملازم با شرک و انکار خدای واحد می‌باشد. چون در صورت مقایسه باید ملتزم شد که این دو دین از دو منشاء جداگانه آمده و هر پیامبری از طرف خدای خود پیامبر و رسول بوده است. اما مسیحیت رایج را می توان با اسلام مقایسه نمود چون منشاء واحدی با اسلام ندارد.

۲. حضرت مسیح (علیه‌السلام) در تثبیت و ترویج دین خدا به علت دشمنی یهود و بنی اسرائیل فرصت کافی نداشت زیرا یهود و بنی اسرائیل تصمیم قتل او را گرفتند و به علت همین وضعیت منفی اجتماعی و حاکمیت شرک و الحاد نتوانست بیشتر از سه سال به تبلیغ دین خدا بپردازد و لذا خداوند به علت کفران و دشمنی قوم بنی اسرائیل، او را به آسمان برد. امروز مسیحیانی که ۳۳درصد جمعیت دنیا را تشکیل می دهند حتی یک نفرشان هم پیرو حضرت مسیح نمی باشد و به هیچ اصل و فرع دین حضرت مسیح (علیه‌السلام) ایمان ندارند بلکه می توان گفت مؤمنین واقعی به حضرت مسیح (علیه‌السلام) و دین او همین مسلمانانی هستند که در قالب آموزه های دین اسلام به او و کتابش ایمان دارند. زیرا عقاید مسیحیان از قبیل تثلیث، نفی شریعت و نبود حرام و حلال در بین آنان و … هیچ ربطی به مسیح و دین او ندارد تا چه رسد که گفته شود مسیحیت با تبلیغ سه سال حضرت مسیح فراگیر شده و اکثریت مردم را به خود جذب نموده است. بلکه به دلایل قطعی این آیین ساخته و پرداخته پولس و امثال اوست که در دنیا به نام دین مسیح (علیه‌السلام) معروف گردیده است و با جنگ های بی شمار و استعمار کشورها توسط حکام مسیحی گسترش پیدا نموده است و امروز هم شاهد تجاوزات بی شرمانه آنان در کشورهای اسلامی هستیم.

۳. اما اینکه ادعا شده است پیامبر اسلام برای ایجاد و تبلیغ دین اسلام دست به خشونت زده است با واقع مطابقت ندارد؛ زیرا پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) سیزده سال تمام در مکه اسلام را تبلیغ و ترویج می‌کرد و این مشرکان بودند که هم پیامبر اسلام و هم مسلمانان را مورد اذیت، شکنجه و کشتن قرار می داد و به همین دلیل عده‌ای از مسلمانان یک بار به حبشه هجرت کردند و برای بار دوم همگی آنان به مدینه هجرت نمودند و زمانی که آنجا تشکیل حکومت دادند دشمنان و مشرکین این حکومت را هدف حملات خود قرار داد و روی این جهت تمام جنگ های پیامبر خدا (صلی‌الله علیه و آله) جنبه تدافعی داشته است چون بعد از تأسیس حکومت اسلامی در مدینه مشرکان و یهودیان آن را تحمل نکرده و از هر طرف با بهانه های مختلف بر کیان اسلام تجاوز نموده و متعرض مسلمانان می شدند. پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) نیز برای سرکوبی آنان تحت عنوان غزوه یا سریه با آنان می جنگیدند. بزرگترین جنگ های رسول خدا جنگ بدر، احد، احزاب (خندق) و خیبر بوده اند که همگی با تجاوز دشمنان شکل گرفته اند. و سایر غزوه‌ها و سریه‌ها به گفته عبدالحسین زرین کوب بعد از اینکه دشمنان متعرض مسلمین می شده اند، محقق گردیده اند.[۲]

پی نوشت:

[۱]. بقره / ۱۳۶ و آل عمران / ۸۴.

[۲]. ر.ک: عبدالحسین زرین کوب، بامداد اسلام، بخش پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ در مدینه.