مردی از بلخ و جعفر کذاب

اشاره:

شیعیان در زمان حضور امامان اهل بیت(علیهم‌السلام) به دلیل فشار و  محدویتهای امنیتی حکام جور، برای تشخیص امام بر حق با مشکلاتی رو به رو بوده اند. زیرا برخی از کسانی که امام نبودند خود را جای امام جا می زدند. جعفر کذاب یکی از کسانی است که در زمان امام عصر (عج‌الله فرجه) خود را امام معرفی کرده بود. از این رو شیعیان برای شناخت امام از روشهای استفاده می کردند که کذب مدعیان دروغین را به اثبات می رساندند. در انوشته کوتاه زیر به یک مورد از این روش اشاره شده است.

محمد بن شاذان بن نعیم نقل کرده است: مردی از بلخ، مالی را فرستاد و نامه‌ای را با آن همراه کرد که چیزی در آن نوشته نشده بود؛ ولی انگشتان خود را بدون آن که خطی بر جای بماند در آن، حرکت داده و چرخانده بود. وی، آن مال و نامه را به فرستاده خود داد و به او گفت: «این مال را به کسی بده که تو را از این جریان آگاه کند.» وی عازم سامرا شد و نزد جعفر [کذاب] رفت و از او خواست که از آن واقعه خبر دهد.

او گفت: «آیا به بدا اعتقاد داری؟» فرستاده گفت: «آری». جعفر گَفت: «برای مولای تو بدا حاصل شده و به من گفته است که مال را به من بدهی». فرستاده گفت: «این پاسخ، مرا قانع نمی‌کند» و از نزد او بیرون رفت و در بین اصَحاب ما می‌چرخید، تا اینکه نامه‌ای به دست او رسید که در آن نوشته شده بود: «این مال، بیرون صندوقی گذاشته شده بود. دزد به خانه صاحبش وارد شد و آنچه را در صندوق بود، برد؛ ولی این مال، باقی ماند».[۱]

پی نوشت:

[۱] . صدوق، ۱۴۱۶: کمال الدین، ج۲، ص۴۸۸، ح۱۱.

برگرفته از مقاله علی ربانی گلپایگانی

منبع :مرکز تخصصی مهدویت