سید عباس ابوترابى(ره)

ولادت

فقیه معظم حضرت آیت اللّه آقاى حاج سید عباس ابوترابى، یکى از علماى بزرگ و مشهور قزوین شمرده مى شد. فقید سعید، در سال ۱۳۳۵ق (۱۲۹۵ش) در بیت علم و فضیلت، در قزوین به دنیا آمد.

خاندان

پدرش مرحوم آیت اللّه سید ابوتراب قزوینى (۱۳۰۹ـ۱۳۹۳ق) از شاگردان آیات عظام: میرزاى نائینى، سید ابوالحسن اصفهانى و آقا ضیاء عراقى ـ و او فرزند عالم جلیل حاج سیدحسین، و او فرزند آیت اللّه حاج سید ابوتراب قزوینى (م۱۳۰۳ق) ـ معروف به سکاکى ـ از شاگردان شیخ انصارى و مجاز از او، بوده است.

تحصیلات واساتید

معظم له، پس از تحصیلات ابتدایى، به فراگیرى علوم دینى روى آورد .  ادبیات و سطوح اولیه را نزد حضرات آیات: شیخ محمود رئیسى، شیخ یحیى مفیدى و پدر بزرگوارش آموخت و پس از آن در سال ۱۳۵۳ق به حوزه علمیه قم آمد و در پرتو توجهات عموى ارجمندش آیت اللّه حاج سید محمدباقر قزوینى (۱۲۹۱ـ۱۳۶۴ق) ـ که از علماى بزرگ حوزه بود ـ به تکمیل سطوح عالیه پرداخت و پس از آن به درس هاى آیات عظام: حجت کوهکمرى و آقاى
بروجردى و پس از وفات ایشان به درس آیات عظام: امام خمینى، محقق داماد و علامه طباطبایى حاضر شد و بهره هاى فراوان برد و مورد توجه بسیار علامه طباطبایى واقع شد.

بازگشت به وطن

در سال ۱۳۰۹ق، به زادگاهش بازگشت و به تبلیغ دین و جلساتِ مداوم تفسیر، که یکى از بهترین و منظم ترین جلسات مذهبى قزوین بود، تدریس (در مدرسه التفاتیه) و اقامه جماعت (در مسجد جامع) پرداخت و با حضور در جلسات (هیئت علمیه قزوین) در پیشبرد اهداف دینى و به خصوص در انقلاب اسلامى و مبارزات روحانیت و مردم علیه رژیم شاه، حضور فعال داشت و نامش در ذیل اعلامیه هاى علماى شهر هماره دیده مى شد. پس از پیروزى انقلاب اسلامى، به نمایندگى مردم قزوین در اولین دوره مجلس شوراى اسلامى برگزیده شد. وى در سال ۱۳۷۷ش، از سوى مقام معظم رهبرى به امامت جماعت مسجد امام حسین(ع) تهران منصوب شد. معظم له علاقه اى بسیار به ساحت مقدس اهلبیت عصمت و طهارت ـ علیهم السلام ـ داشت و زیارت جامعه و عاشورا را مکرر از حفظ مى خواند. دلى مهربان داشت و در کمک به مستمندان و نیازمندان سر از پا نمى شناخت و سرپرست ایتام قزوین بود و حسینیه اى براى اهالى شهر، در مشهد مقدس بنیاد گذاشت. سعه صدر، خلق خوش و تقوا و تهجّد، تواضع و فروتنى از ویژگى هاى بارز وى بود.

تألیفات

۱. زبده المقال فى خمس النبى والآل (تقریرات درس خمس آیت اللّه بروجردى)، مطبوع.

۲.تقریرات درس فقه آیت اللّه بروجردى. (صلاه و حج)

۳.تقریرات درس فقه آیت اللّه حجت.

۴.جهاد نفس، مطبوع.

۵.حقیقت در سیماى حق،مطبوع.

۶.یک دوره فقه (در ۱۰ جلد).

۷.مباحث توحید.

۸.یک دوره اصول (مباحث الفاظ و عقلیه).

وفات

 سرانجام آن عالم بزرگوار پس از ۸۴ سال زندگى، صبح روز پنجشنبه ۲۷ صفرالخیر ۱۴۲۱ق (۱۲ خرداد ۱۳۷۹ش) در مسیر زیارت حضرت على بن موسى الرضا(علیه السلام ) در اثر سانحه اى چشم از جهان فرو بست و به اجداد طاهرینش پیوست. پیکر پاکشان پس از تشییع باشکوه در صحن عتیق حرم مطهر حضرت امام رضا(ع) مدفون شد .