دشمنی با شیعه دشمنی با پیامبر اسلام (ص)

اشاره:

در احادیث نقل شده که دشمنی با شیعه در حقیقت دشمنی با پیامبر اسلام(صلی‌الله علیه و آله و سلم) است. این به خاطر آن است که شیعه حزب خدا و حزب پیامبر اسلام است و به همین دلیل در روز قیامت پیامبر اسلام از شیعیان شفاعت می کند و در نتیجه شیعیان وارد جهنم نمی شوند. در این نوشته به چند حدیث در این رابطه ذکر گردیده است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم خطاب به على فرمود:«یا عَلىُّ، شیِعَتُکَ هُمُ الفائِزُونَ یَومَ القِیامَهِ؛ فمَن أَهانَ واحِدا مِنهُم أَهانَکَ وَ مَن أَهانَکَ فقَد أَهانَنِى وَ مَن أَهانَنى أَدخَلَهُ اللّهُ نارَ جَهنَّمَ فیها و بِئسَ المَصیرُ، یا عَلىُّ، أنتَ مِنّى وَ أَنا مِنکَ روُحُکَ مِن رُوحِى وطینَتُکَ مِن طینَتىِ وَ شیعَتُکَ خُلِقُوا مِن فَضلِ طینَتِنا فَمَن أَحَبَّهُم فَقَد أَحَبَّنا وَ مَن أَبغَضَهُم فَقَد اَبغَضَنا، وَ مَن عاداهُم فَقَد عادانا و مَن وَدَّهُم فَقَد وَدَّنا…»[۱]؛اى على، شیعیان تو در روز قیامت رستگارانند. هرکس به یکى از آنها اهانت کند، به تو اهانت کرده و هرکس به تو اهانت کند به من اهانت کرده و هر کس به من اهانت کند خدا او را به دوزخ مى‏برد و همیشه در آن بماند و بد جایگاهى است، اى على! تو از منى و من از تو، جان تو جان من و سرشت تو سرشت من است و شیعیان تو از زیادى سرشت ما آفریده شده‏اند؛ پس هرکس آنها را دوست بدارد ما را دوست داشته و هرکس آنها را مبغوض بدارد ما را مبغوض داشته و هرکس آنها را دشمن بدارد ما را دشمن داشته و هرکس آنها را دوست بدارد ما را دوست داشته است…».

ابن عباس در مورد فضایل شیعیان على روایتى را از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل مى‏کند که در این روایت فضائل بسیارى براى شیعه على ذکر گردیده است. در قسمتى از این حدیث آمده است:

«یا عَلىُّ، أنا الشَّفیعُ لِشیعَتِک غَدا إِذا قُمتُ المَقامَ المحموُدَ، فَبَشِّرهُم بِذلِکَ، یا عَلىُّ! شیعَتُک شیعَه اللّهِ وَ أَنصارُکَ أَنصارُ اللّهِ وَ أَولِیاءُکَ أَولِیاءُ اللّهِ وَ حِزبُکَ حِزبُ اللّهِ، یا عَلىُّ سَعِدَ مَن تَولاّکَ وَ شَقِىَ مَن عاداکَ»[۲]؛ اى على! من در قیامت، آنگاه که در جایگاه محمود و پسندیده بایستم شفیع شیعیان تو هستم؛ پس شیعیانت را به این امر بشارت بده. اى على! شیعیان تو پیرو خدایند و یاران تو یاران او هستند؛ دوستان تو دوستان خدا و حزب تو حزب خداست، اى على! سعادتمند کسى است که تو را دوست بدارد و شقى و بدبخت کسى است که تو را دشمن بدارد».

 امام صادق علیه السلام از یکى از شیعیان خود بنام «میسر» پرسیدند: «شیعیان ما چه میکنند؟ میسر در پاسخ گفت: «یابن رسول اللّه‏، شیعیان شما الحمدالله در سلامت ‏اند؛ لیکن مخالفان با نظر حقارت به آنان نگاه مى ‏کنند و آنها را از یهود و مجوس و نصارا و مشرکان بدتر می دانند. امام بعد از آنکه تکیه داده بودند راست نشستند و از میسر سؤال کردند: «چه گفتى؟» میسر دوباره پاسخ داد: «به خدا سوگند! ما در نزد آنان بدتر از یهود و نصارا و مجوس و مشرکان هستیم.» امام تا این سخن را شنیدند فرمودند: «اَمّا وَاللّهِ لا یَدخُلُ النّارَ مِنکُم اِثنانِ، لا وَاللّهِ و لا واحِدٌ، وَاللّهِ اِنَّکُم الَّذِینَ قالَ اللّهُ عَزَّوجَلَّ «وقالوا ما لَنا لا نَرى رِجالاً کُنّا نَعُدُّهُم مِنَ الاَشرار…» ثُمَّ قالَ: طَلَبُوکُم وَاللّهِ فِى ‏النّارِ فَما وَجَدُوا مِنکُم اَحَدا»؛ جهنم نمیرود؛ به خدا سوگند! شما کسانى هستید که خداوند در قرآن درباره آنها فرمود است: جهنمیان گفتند: چه شده است ما کسانى را که جزء اشرار می شمردیم در این‏جا نمی بینیم… . سپس حضرت فرمود: به خدا سوگند! به دنبال شما در جهنم می گردند، ولى یکى از شما را نمى ‏یابند!»[۳]

پی نوشت:

[۱] . الامالى، صدوق، ص ۱۵ ـ ۱۶؛ روضه الواعظین، ص ۲۹۶.

[۲] . بحارالانوار، ج ۶۵، ص ۸؛ الامالى، صدوق، ص ۶۷.

[۳] . الکافى، ج ۹، ص ۷۸.