حضرت على(ع) در خانه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

هنگامى که مادر حضرت على (علیه السلام) نوزاد را خدمت پیامبر آورد با علاقه شدید آن حضرت نسبت ‏به کودک روبرو شد. حضرت محمد(صلى الله علیه و آله و سلم) از وى خواست که گهواره حضرت على را در کنار رختخواب او قرار دهد از این جهت، زندگانى امام از روزهاى نخست‏ با لطف خاص پیامبر توام شد. نه تنها پیامبر گهواره حضرت على را در موقع خواب حرکت مى‏ داد، بلکه در مواقعى از روز بدن او را مى‏ شست و شیر در کام او مى‏ ریخت، و در موقع بیدارى با او با کمال ملاطفت ‏سخن مى‏ گفت. گاهى او را به سینه مى‏ فشرد و مى‏ گفت:

این کودک برادر من است و در آینده ولى و یاور و وصى و همسر دختر من خواهد بود.

به سبب علاقه‏ اى که به حضرت على داشت هیچ گاه از او جدا نمى ‏شد و هر موقع از مکه براى عبادت به خارج شهر مى ‏رفت‏ حضرت على (علیه السلام) را همچون برادر کوچک یا فرزند دلبندى همراه خود مى‏ برد. (۱)

هدف از این مراقبت ها این بود که دومین ضلع مثلث‏ شخصیت‏ حضرت على (علیه السلام)، که همان تربیت است، به وسیله او شکل گیرد و هیچ کس جز پیامبر در این شکل گیرى مؤثر نباشد.

امیر مؤمنان در سخنان خود خدمات ارزنده رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) را یاد کرده، مى ‏فرماید:

و قد علمتم موضعى من رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) بالقرابه القریبه و المنزله الخصیصه، وضعنى فى حجره و انا ولد یضمنى الى صدره و یکنفنى فى فراشه و یمسنى جسده و یشمنى عرفه و کان یمضغ الشى‏ء ثم یلقمنیه. (۲)

شما اى یاران پیامبر! از خویشاوندى نزدیک من با رسول خدا و مقام (احترام) مخصوصى که نزد آن حضرت داشتم کاملا آگاه هستید و مى‏ دانید که من در آغوش پر مهر او بزرگ شده‏ ام؛ هنگامى که نوزاد بودم مرا به سینه خود مى‏ گرفت و در کنار بستر خود از من حمایت مى ‏کرد و دست ‏بر بدن من مى ‏مالید، و من بوى خوش او را استشمام مى‏ کردم، و او غذا در دهان من مى ‏گذاشت.

پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) حضرت على (علیه السلام) را به خانه خود مى‏ برد از آنجا که خدا مى‏ خواهد ولى بزرگ دین او در خانه پیامبر بزرگ شود و تحت تربیت رسول خدا(صلى الله علیه و آله و سلم) قرار گیرد، توجه پیامبر را به این کار معطوف مى‏ دارد.

مورخان اسلامى مى ‏نویسند:

خشکسالى عجیبى در مکه واقع شد. ابوطالب، عموى نبى اعظم، با عایله و هزینه سنگینى روبرو بود. پیامبر با عموى دیگر خود، عباس، که ثروت و مکنت مالى او بیش از ابوطالب بود به گفتگو پرداخت و هر دو توافق کردند که هر کدام یکى از فرزندان ابوطالب را به خانه خود ببرد تا در روزهاى قحطى گشایشى در کار ابوطالب پدید آید. از این جهت عباس، جعفر را و پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) حضرت على(علیه السلام) را به خانه خود بردند. (۳)

این بار که امیر مؤمنان به طور کامل در اختیار پیامبر قرار گرفت از خرمن اخلاق و فضایل انسانى او بهره‏ هاى بسیار برد و موفق شد تحت رهبرى پیامبر به عالی ترین مدارج کمال خود برسد. امام (علیه السلام) در سخنان خود به چنین ایام و مراقبت هاى خاص پیامبر اشاره کرده، مى ‏فرماید:

و لقد کنت اتبعه اتباع الفصیل اثر امه یرفع لى کل یوم من اخلاقه علما و یامرنى بالاقتداء به. (۴)

من به سان بچه ناقه اى که به دنبال مادر خود مى ‏رود در پى پیامبر مى ‏رفتم؛ هر روز یکى از فضایل اخلاقى خود را به من تعلیم مى‏ کرد و دستور مى‏ داد که از آن پیروى کنم.

پى‏ نوشت ها

۱. کشف الغمه، ج‏۱، ص‏۹۰٫

۲. نهج البلاغه عبده، ج‏۲، ص‏۱۸۲، خطبه قاصعه.

۳. سیره ابن هشام، ج‏۱، ص‏۲۳۶٫

۴. نهج البلاغه عبده، ج‏۲، ص‏۱۸۲٫

منبع: فروغ ولایت؛ ص‏۱۷ تا ۱۹