ارائه حوض کوثر

اشاره:

حوض کوثر، یکی از جایگاه‌های قیامت است و بر اساس حدیث ثقلین و روایات دیگر، در روز قیامت، قرآن و اهل بیت(علیه‌السلام) در کنار این حوض بر پیامبر اکرم(صلی‌الله علیه و آله) وارد می‌شوند و پیامبر(صلی‌الله علیه و آله) با مؤمنان امت خویش در کنار آن حوض دیدار می‌کند. بنابر روایات شیعه و اهل سنّت، حضرت علی(علیه‌السلام) ساقی حوض یا ساقی کوثر است. در مقاله پیش رو مطلبی بیان شده که امام صادق(علیه‌السلام) از طریق معجزه حوض کوثر را به یکی از اصحابش نشان داده است.

عبدالله بن سنان گوید: درباره حوض کوثر از امام صادق (علیه‌السلام) سؤال کردم.

امام (علیه‌السلام) فرمود: حوض بزرگی است ما بین بصره و صناء. دوست داری آن را مشاهده کنی؟

عرض کردم: بلی فدایت شوم.

امام (علیه‌السلام) دست مرا گرفت و از مدینه بیرون برد. آنگاه پای خود را بر زمین زد. ناگهان دیدم نهری جاری است که ساحل آن پیدا نیست مگر موضعی که من در آن ایستادم و آن شبیه جزیره‌ای بود.من و امام ایستاده بودیم که نظرم به نهری افتاد که در یک طرف دیگر آن آبی سفید که از برف سفیدتر بود جاری بود و در طرف دیگر آن شیری که از برف سفیدتر بود جریان داشت. و در وسط آن شرابی بهتر از یاقوت بود که من تا بحال چیزی زیباتر از این شراب ندیده بودم که بین شیر و آب قرار گرفته باشد. عرض کردم: فدایت شوم این نهر از کجا سرچشمه می‌گیرد و بسوی کجا جریان می‌یابد.

امام (علیه‌السلام) فرمود: این چشمه‌هائی که خداوند آنها را در کتابش قران ذکر فرموده است نهرهائی در بهشت هستند و چشمه‌ای از آب و چشمه‌ای از شیر و چشمه‌ای از شراب در این نهر جاری است.

و در اطراف نهر درختانی را دیدم که حوریه‌های بهشتی خود را بر آنها آویخته بودند. آنها گیسوانی داشتند که تا بحال به زیبایی آن ندیده بودم و ظرفهایی در دست داشتند که به زیبایی آن در دنیا مشاهده نکرده بودم.

امام (علیه‌السلام) به یکی از آنها نزدیک شد و اشاره فرمود تا به او آب بدهند. من به او نگاه می‌کردم. در حالی که خم شد از نهر آب بردارد، درخت هماهنگ با او بطرف آبها خم شد. ظرف را در نهر فرو برد و آب برداشت و به او داد. امام (علیه‌السلام) آب را نوشید و دوباره ظرف را به اشاره آن حضرت پر از آب کرد و به من داد تا بنوشم. به اندازه‌ای لذیذ و گوارا بود که چنین نوشیدنی در عمر خود ندیده بودم. بوی آن مشک بود. وقتی در ظرف نگریستم سه رنگ آشامیدنی در آن وجود داشت. عرض کردم: فدایت شوم هرگز چیزی مثل امروز ندیده بودم و برایم پیش نیامده بود.

امام (علیه‌السلام) فرمود: این کمترین چیزی است که خداوند برای شیعیان ما آماده کرده است. مؤمن وقتی وفات می‌کند روحش به این نهر آید و در باغهای اطراف این نهر به تفریح پردازد و از شراب آن بنوشد و هر گاه دشمن ما وفات کند روحش به وادی برهوت می‌رود و در عذاب آن جاودان می‌ماند و از زقوم آن به او می‌خورانند و از نوشیدنی جوشان آن به او نوشانده می‌شود. پس از این وادی به خداوند پناه برید.[۱]

پی نوشت:

[۱] . اختصاص شیخ مفید، ص ۳۲۵، بحار، ج ۴۷، ص ۸۹.