آیا در نگاه شیعه جهاد در عصر غیبت تعطیل است؟

یکی از شبهاتی که به تازگی در محافل وهابی علیه شیعیان مطرح می‌شود -و بیشتر به مزاح شبیه است تا شبهه- این است که شیعیان در عصر غیبت جهاد در راه خدا را تعطیل کرده‌اند؛ جهاد با غیر امامان خود را مانند مردار و خون وگوشت خوک حرام می‌دانند؛ آنان سپاهیان اسلام را که از مرزها محافظت می‌کنند، و انگیزه‌ای جز جهاد در راه خدا ندارند را شهید نمی‌دانند.

 یکی از شبهاتی که به تازگی در محافل وهابی علیه شیعیان مطرح می‌شود -و بیشتر به مزاح شبیه است تا شبهه- این است که شیعیان در عصر غیبت جهاد در راه خدا را تعطیل کرده‌اند؛ جهاد با غیر امامان خود را مانند مردار و خون وگوشت خوک حرام می‌دانند؛ آنان سپاهیان اسلام را که از مرزها محافظت می‌کنند، و انگیزه‌ای جز جهاد در راه خدا  ندارند را شهید نمی‌دانند؛ پس بنیانگذاران تفکر شیعه دشمنان اسلام و زندیق‌اند که منتظر وقوع بلا بر امت اسلامی هستند! شیعیان این تفکر را به اهل بیت نسبت می‌دهند تا هم پیروان نادان خود را افزایش دهند و هم ایشان را بد نام کنند![۱]

در جواب این شبهه باید بگوییم؛ اولاً، فقهای شیعه جهاد را به دو شکل ابتدایی و دفاعی تقسیم کرده‌اند. جهاد ابتدایی به منظور ریشه کن کردن شرک و بت پرستی و دعوت به اسلام انجام می‌پذیرد ولی جهاد دفاعی جهادی است که در برابر یورش دشمنان و کفار به مرزهای مسلمین صورت می‌گیرد، پس این دو با هم تفاوت دارد و به تبع هم احکام متفاوتی نزد فقهای شیعه دارد. در مورد جهاد ابتدایی میان فقهای شیعه نظرات مختلفی وجود دارد؛ برخی جهاد ابتدایی را مشروط به حضور امام معصوم می‌دانند،[۲] و برخی دیگر جهاد ابتدایی را مشروط به حضور معصوم نمی‌دانند[۳] اما در مقابل در مورد جهاد دفاعی، اجماع فقهای شیعه بر وجوب آن قرار گرفته‌است و همگی به اتفاق بر وجوب آن در عصر غیبت و در مواقعی که خطری جهان اسلام را تهدید می‌کند، فتوا داده‌اند.[۴]

به راستی که چه مضحک است، سخن دشمنان شیعه که از تعطیلی حکم جهاد در زمان غیبت در شیعه و زنده بودن آن در اهل سنت، سخن می‌گویند؛ در حالی‌که اسرائیل غاصب -دشمن اصلی اسلام در زمان معاصر- در کمتر از چند روز شکست مفتضحانه‌ای را بر چند کشور مسلمان سنی مذهب تحمیل کرد که خاطره‌ی تلخش تا ابد در تاریخ باقی خواهد ماند. اما سال‌ها و دهه‌ها پس از آن که قدرتمندتر و مسلح تر شده‌بود در جنگی سی و سه روزه در برابر گروه اندک شیعه حزب‌الله لبنان چنان شکست و زمین‌گیر شد که داغ آن برای آن رژیم غاصب همیشگی خواهد بود و یادآوری آن قلب هر مسلمان سنی و شیعه آزاده‌ای (به استثنای وهابیون حامی و دوست اسرائیل)، را لبریز غرور و شادی می‌کند.

شما قضاوت کنید؛ به راستی آیا شیعیان ایران که نزدیک به چهار دهه در مقابل زیاده‌خواهی‌های استکبار جهانی ایستادگی کرده، و ذره‌ای از اصول خود کوتاه نیامده‌اند، حکم جهاد را تعطیل کرده‌اند یا دولت‌های وهابی مثل عربستان سعودی و دیگران که سر در آخور استکبار داشته، به آرمان فلسطین خیانت کرده، همدستی با اسرائیل غاصب و آمریکا جهان‌خوار را بر عزت اسلام و مسلمین ترجیح داده و منافع مسلمین را فدای منافع خود و اربابانشان کرده‌اند؟! همان‌ها که با تاسیس گروه‌های تکفیری داعش، النصره، جیش العدل، القاعده و… تیشه به ریشه اسلام زده و با حمله به مردم مسلمان، یمن آیین مسلمان کشی توسط مسلمان‌نماها را بنا نهاده‌اند؟!

ثانیاً در ادامه جواب باید گفت؛ آن جهادی که نزد شیعیان و امامانشان مذموم بوده‌است جهادی است که به انگیزه‌های مادی باشد و حدود الهی در آن رعایت نشود و نه تنها به انگیزه مبارزه با شرک نباشد بلکه هدف در آن کشور گشایی و ثروت اندوزی باشد. شاهد این مدعا هم روایاتی است که در کتب شیعه، از امامان شیعه موجود است: «مردی به علی بن الحسین(علیه السلام) عرض کرد: به حج آمدید و جهاد را ترک کردید؟ انگار حج برای شما راحت‌تر از جهاد بود در حالی‌که خداوند می‌فرماید: «خدا از مومنان جان‌ها و اموالشان را می‌خرد…» امام سجاد(علیه السلام) فرمود: دنباله آیه را هم بخوان. و او خواند: «توبه کنندگان، عبادت کنندگان، ستایش کنندگان،… و رعایت کنندگان حدود خدا.» فرمود: وقتی چنین افرادی پدید آمدند، ما جهاد را بر چیزی ترجیح نمی‌دهیم.[۵] این امام بزرگوار در دعاهای خود نیز،  به شکل مفصل بخش‌هایی از دعاهای خویش در صحیفه سجادیه را به مرزبانان امت اسلامی اختصاص داده‌اند، اگر ایشان با مرزبانان اسلام و جهاد دفاعی آنان و سایر مسلمین در برابر دشمنان اسلام، مشکلی داشتند آیا آنان را مشمول دعای خویش قرار می‌داند؟

پس آنچه نزد شیعه از جهاد مذموم است جهادی است که به اسم اسلام و با نیت و امیال مادی و غیر شرعی صورت پذیرد که در این صورت نه تنها ممدوح و پسندیده نیست بلکه وبالی است به گردن اسلام و مایه ننگ مسلمین در جهان می‌گردد. نمونه بارز این نوع جهاد مذموم را هم امروزه در تفکر همفکران قفاری می‌توان پیدا کرد؛ جهاد‌های من درآوردی که تحت عنوان جهاد در راه خدا در جهان اسلام به راه افتاده و به جای اینکه حربه‌ای علیه کفار و دشمنان اسلام باشد، خاری در چشم مسلمین گشته و قربانیانش مسلمانانی هستند که شهادتین بر لب دارند و رو به خانه خدا نماز می‌خوانند! تکفیری‌هایی که با شعار دروغین توحید، غیر خود(شیعه و سنی) را کافر قلمداد کرده و مهدور الدم می‌دانند! اما با کافران به داد و ستد مشغولند و آنان را بهتر از مسلمین می‌دانند![۶] همان‌ها که با اقدامات ننگین خود در جهان، دین رحمت اسلام را دین عذاب معرفی کرده‌اند و از این راه بهترین خدمت را به دشمنان اسلام متقبل شده‌اند.

پی‌نوشت:

[۱]. اصول مذهب شیعه، القفاری، بی‌جا، انتشارات دارالرضا، ص۱۰۷۸

[۲]. المبسوط، شمس الدین سرخسی، بیروت، دارالمعرفه، ج۲، ص ۸، المهذب، ابن براج، قم، موسسه النشرالاسلامی، ج۱، ص۲۹۷

[۳]. فقه الصادق، محمدصادق روحانی، قم، دارالکتاب، چاپ سوم، ج۱۳، ص۳۴،/ دراسات فی ولایته الفقیه، حسین علی منتظری، قم، المراکزالعالمی للدراسات الاسلامیه، چاپ اول، ج۱، ص۱۱۸٫

[۴]. النهایه، شیخ طوسی، قم، قدس محمدی، ص۲۹۰

[۵]. تهذیب الاحکام، شیخ طوسی، تهران دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ج۶، ص۱۳۲

[۶]. خائنین به اسلام و مسلمین چه کسانی هستند؟ (link is external).

منبع: پایگاه جامعه فرق ادیان و مذاهب