شفا یافتن به دعای امام صادق علیه السلام

اشاره:

شفا یافتن مریض عوامل خاص خودش را دارد همانگونه که مریضی نیز دارای عامل و سبب است که در بدن انسان ایجاد می شود. با از بین رفتن عامل مریضی، مریض شفا می یابد. این خدواند است که اسباب و مسببات را در عالم طبیعت و هستی ایجاد نموده است. بنابرای شفای مریضان در حقیقت به دست خدا است. از این رو  شفای مریضان با دعای اولیای الهی نیز به اراده خداوند حاصل می گردد. در این نوشته به دو مورد از شفای مریض توسط دعای امام صادق (علیه‌السلام) اشاره شده است.

عمار سه فرزند به نام های «اسحاق»، «اسماعیل» و «یونس» داشت، آن ها نقل کرده اند که «یونس» به مرض بدی مبتلا شده بود، به محضر امام صادق (علیه السلام) رفتیم، امام با مشاهده وضع یونس، دو رکعت نماز خواند و خدا را حمد کرد و بر نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) و آل او درود فرستاد و ذکرهایی بر زبان جاری ساخت و از خداوند چنین خواست: «واصرف عنه شر الدنیا والاخره واصرف عنه ما به فقد غاظنی ذلک واحزننی؛ شر دنیا و آخرت را از او دور نما و این مرض را از او بر طرف ساز که عارضه او مرا ناراحت و غمگین کرده است.»

آن سه نفر نقل می کنند که: به خدا قسم از شهر خارج نشده بودیم که بیماری او برطرف شد و شفا یافت.[۱]

عبدی از دوستان خاص امام صادق (علیه السلام) همسری داشت که بیش از او حضرت را دوست می داشت. راوی می گوید در ایام حج به عبدی گفتم: دوست نداری به سفر حج و زیارت حضرت بروی؟ گفت: بنده و بیشتر از من، همسرم شوق زیارت حضرت را دارد اما چیزی در بساط ندارم البته همسرم می گوید: طلاهایش را می فروشد تا عازم این سفر شود. همین کار را کردند اما در میانه راه همسر عبدی مریض شد و وقتی به مدینه رسیدند او را در منزلی در حال احتضار و با یک پرستار قرار دارند و به دیدار حضرت رسیدند.

امام صادق (علیه السلام) از عبدی احوال همسر او را پرسید و چون از کسالت او آگاه شد رو به آسمان کرد و فرمود: خدا ایشان را شفا داد. به منزل که برسی می بینی او در صحت و سلامت بر سر سفره نشسته است. عبدی به منزل که رسید همسرش را سالم یافت و چون ماجرا را پرسید، چنین پاسخ شنید: در حال احتضار که بودم آقایی آمد و به عزراییل گفت: آیا خدا به شما دستور نداده که هر چه ما گفتیم انجام دهید؟ گفت: بله. پس بدان خدا خواسته که این زن ۲۰ سال دیگر زنده باشد. بعدها عبدی به همراه همسرش به دیدار امام صادق (علیه السلام) رفت و در آنجا از همسرش پرسید: آن آقایی که آن روز شفایت را از خدا خواسته بود، ایشان نبودند؟ و همسر عبدی گفت: خودِ ایشان بودند.[۲]

پی نوشت:

[۱] . مناقب ابن شهرآشوب، ص ۲۳۲ و مدینه المعاجز، ج ۶، ص ۱۰۹ و بحارالانوار،  ص ۱۳۴.

[۲] . مشرق نیوز: بیانات آیت الله محمدتقی وحیدی گلپایگانی، استاد سطوح عالی حوزه و امام جماعت مسجد انصارالحجه تهران.