مرحوم شیخ طوسى ، راوندى و دیگر بزرگان به نقل از اسحاق بن عبداللّه علوى حکایت کند:
روزى از روزها پدرم با عمویم با یکدیگر اختلاف کردند، درباره آن چهار روزى که در طول سال براى روزه گرفتن ، نسبت به بقیّه روزها فضیلت و اهمّیتى بیشتر دارد.
لذا براى حلّ اختلاف و گرفتن جواب صحیح تصمیم گرفتند تا به ملاقات و زیارت حضرت ابوالحسن ، امام هادى علیه السلام بروند.
و در آن روزها، حضرت در محلّى – به نام صریا – نزدیک مدینه ساکن بود؛ و هنوز به شهر سامراء منتقل نشده بود.
به همین جهت ، به قصد زیارت و ملاقات آن حضرت حرکت نمودند، هنگامى که وارد منزل امام هادى علیه السلام شدند و در محضر شریفش نشستند، حضرت قبل از هر سخنى اظهار فرمود: نزد من آمده اید تا از روزهائى که در طول سال بهتر است ، در آن ها روزه گرفته شود، سؤ ال نمائید؟
عرضه داشتند: بلى ، یا ابن رسول اللّه ! ما از محلّ خود فقط براى همین موضوع ، آمده ایم .
حضرت فرمود: پس بدانید که آن ها چهار روز است :
روز هفدهم ربیع الاوّل سالروز میلاد مسعود پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله ، روز بیست و هفتم رجب سالروز بعثت حضرت رسول اکرم صلى الله علیه و آله ، روز بیست و پنجم ذى القعده سالروز دَحْو الاْ رض ؛ و آن روزى است که زمین از زیر کعبه الهى پهن و گسترده شد – .
و روز هیجدهم ذى الحجّه سالروز غدیر خُمّ – که پیغمبر اسلام صلى الله علیه و آله از طرف خداوند متعال ، حضرت علىّ بن ابى طالب علیه السلام را به عنوان (امیرالمؤ منین ) و خلیفه بلافصل خویش ، منصوب و معرّفى نمود -.(۱)
منبع:
۱- إ ثبات الهداه : ج ۳، ص ۳۶۳، ح ۱۵، به نقل از تهذیب الا حکام ، بحار الا نوار: ج ۵۰، ص ۱۵۷، ح ۴۷، به نقل از مصباح المتهجّد و خرائج .
