وقایع ظهور حضرت مهدی(عج)(۳)

اگر امروزه بنابر نظر برخی از فقهاء طواف باید بین رکن و مقام انجام گیرد، این وجوب با برگرداندن مقام به جایگاه نخستین آن در زمان ظهور امام عصر (علیه السّلام) برداشته خواهد شد.
۳. نهی از طواف مستحب
حضرت صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:«اولین مطلبی که قائم از عدالت آشکار خواهد نمود آن است که منادی او ندا در دهد: آن کس که مشغول انجام استلام حجر الاسود و طواف مستحبی است جای خود را به کسی که طواف واجب بر
عهده دارد تسلیم نماید.»[۱]
روی همین اصل حضرت مهدی (علیه السّلام) به حجاج امر می‌فرمایند که به طواف واجب اکتفا و طواف‌های مستحب را رها نمایند تا فرصت برای کسانی که هنوز طواف واجب را به جا نیاورده‌اند گشاده گردد.
۴. بریدن دست‌های بنی شیبه:
حضرت صادق (علیه السّلام) فرمودند:« بدانید وقتی قائم، قیام کند، بنی شیبه را می‌گیرد و دست آنان را قطع می‌نماید و سپس آنان را برمی‌گرداند و می‌فرماید: اینان دزدان خدا هستند.»[۲]
بنی شیبه پرده داران کعبه هستند که در دستانشان کلیدهای کعبه است. این سِمَت را فرزندان از پدران به ارث برده‌اند. اینان اموال و ذخائری را که به کعبه هدیه گردید می‌دزدیدند و ـ چنانکه می‌خواستندـ در آنها تصرف می‌نمودند. به همین علت است که امام (علیه السّلام) آنان را «دزدان خدا» نام نهاده‌اند؛ یعنی« دزدان اموال خدا». و شاید حدیث چنین باشد:«دزدان خانه خدا» که کلمه «خانه» حذف گردیده باشد و خدا داناست.
حضرت مهدی (علیه السّلام) فقط به بریدن دست بنی شیبه اکتفا نفرموده بلکه امر می‌فرماید که آنان را برگردانند. این فرمان حضرت به این اعتبار صورت می‌گیرد که وسیله ترساندن و تهدید برای هر دزد و هر آن کسی باشد که در اموالی که از آنِ او نیست، تصرف غیر مشروع داشته باشد و بداندکه مکافات او بریده شدن دست و خواری دنیا و عذاب آخرت خواهد بود.
با این عمل حضرتش حدّی را برای سرقت و برای هرکس که تصرّف غیر مشروع در اموال و املاک و اوقاف و غیر آن داشته باشد اجرا خواهند نمود.
حضرت مهدی (علیه السّلام) در مدینه منوّره
حضرت مهدی (علیه السّلام) مکه مکرمه را به سوی مدینه منوره ترک می‌فرماید و این زمانی است که فرمانداری را در مکه از سوی خویش می‌گمارد. پس ازآنکه حضرتش مکه را ترک فرمود، برخی از بدکاران اهل مکه بر فرماندار شوریده او را به قتل می‌رسانند. این خبر به حضرت مهدی (علیه السّلام) می‌رسد؛ لذا سفر را قطع فرموده به مکه باز می‌گردد و آن گروه سرکش را کشته ریشه‌های فتنه را قطع می‌سازد. آن گاه فرماندار دیگری برگزیده و به سوی مدینه منوره حرکت می‌نمایند.
در مدینه نیز به کارها و فعالیت‌هائی اقدام می‌نمایند که به یکی از آنها اشاره می‌نمائیم و آن عبارتست از شکافتن بعضی از قبور و خارج کردن و سوزاندن اجساد داخل درآنها. این از مسائلی است که نیازمند توضیح و تحلیل است ولی ما به ذکر اجمالی آن اکتفا نمودیم .
سؤالی که اکنون مطرح می‌شود این است که آن حضرت پس از مدینه منوره به کجا می‌روند؟ به سوی عراق.
کوفه پایتخت حضرت مهدی (علیه السّلام)
حضرت مولی الموحدین (علیه السّلام) می‌فرماید:«… سپس به کوفه می‌آید و در آن شهر منزل می‌کند. برده مسلمانی را نمی‌یابد مگر آنکه او را خریده آزاد می‌فرماید، مدیون نمی‌ماند مگر آنکه قرضش را ادا می‌نماید؛ مظلمه‌ای برگردن مسلمانی نمی‌باشد مگر آنکه ردش می‌نماید؛ بنده‌ای به قتل نرسیده باشد مگر آنکه بهایش را می‌پردازد؛(دیه‌ای تسلیم شده به خویشانش)[۳]، کشته‌ای کشته نشده باشد مگر آن که وام او را پرداخته برای بازماندگان او جیره و مقرّری معیّن می‌فرماید تا آن که زمین را از عدل و داد آکنده سازد؛ آن گونه که از ظلم و جور پر شده باشد.
او و اهل بیتش در «رُحبه» مسکن می‌گیرند. رحبه مسکن نوح بود و زمینی است پاک. هیچ یک از آل محمد ـ علیهم السّلام ـ جز در زمین پاک سکنی نمی‌گزیند و کشته نمی‌شود؛ زیرا آنها اوصیاء پاک پیامبرند.»[۴]
حضرت امام حسن مجتبی (علیه السّلام) فرمودند:«یک جای پا در کوفه از خانه‌ای درمدینه مرا محبوب‌تر است.»[۵]
و درباره شکوفایی و آبادانی درکوفه حضرت امام صادق (علیه السّلام) چنین می‌فرمایند:«وقتی قائم آل محمدـ صلوات الله علیهم ـ قیام نماید… خانه‌های کوفه به رود کربلا متصل خواهد شد.»[۶]
به هنگام ظهور حضرت مهدی (علیه السّلام) و رسیدن‌شان به کوفه نظر مؤمنان به سوی کوفه متوجه خواهد شد؛زیرا بیشتر شیعیان موجود درکره زمین تلاش وکوشش می‌نمایند تا به کوفه مهاجرت کنند.حدیثی نیز از نظر خواننده محترم گذشت که از گسترش شهر کوفه از تمام جوانب آن سخن می‌گفت و این که این شهر به شهر مقدس کربلا متصل می‌شود و امروزه بین این دو شهر بیش از ۶۰ کیلومتر فاصله است !!
حضرت مهدی (علیه السّلام) نماز جمعه را در مسجد جامع کوفه اقامه می‌کنند و مسلّم است که مسجد از نمازگزاران مالامال خواهد گردید؛ زیرا مسجدـ با همه وسعت امروزیش ـ نمی‌تواند قسمت اعظم نمازگزارانی را که مشتاقند به امامت حضرت مهدی (علیه السّلام) نماز بگزارند در خود جا دهد.
علت آن است که همه مردم، با اختلاف طبقاتشان و بدون استثنا، علاقه‌مندند که به حضرتش اقتدا نمایند و به انجام این کار نیز بر یکدیگر سبقت می‌گیرند.هیچ کس از این نماز ـ جز ناتوانی که از راه رفتن ناتوان است مانند شخص پیر و زمین‌گیرـ تخلّف نمی‌کند.
در ذیل برخی از احادیثی را که از ماجرا خبر می‌دهند ذکر می‌نمائیم:
حضرت امام باقر (علیه السّلام) در حدیثی طولانی چنین می‌فرمایند:«حضرت مهدی داخل کوفه می‌شود. در آن شهر سه گروه خواهند بود که با هم اختلاف دارند؛ ولی این اختلاف از بین می‌رود و زمینه برای آن حضرت آماده می‌شود.
داخل کوفه گردیده بر منبر بالا می‌رود و خطبه می‌خواند. بر اثر شدّت گریه هیچ کس نمی‌فهمد که او چه می‌گوید… وقتی که جمعه دوم می‌آید، مردم گویند:
ای فرزند رسول خدا… نماز در پشت سر شما برابر نماز در پشت سر رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ است. مسجد گنجایش ما را ندارد. حضرت مهدی (علیه السّلام) گوید: من مسجدی برای شما می‌سازم که شما را در خود جای دهد
پس به سوی نجف رفته[۷] مسجدی را طرح ریزی می‌کنند که دارای هزار در باشد و مردم را در خود جای دهد.»[۸]
مانند این حدیث از حضرت صادق (علیه السّلام) نیز روایت گردیده است. مخفی نماند که نسبت دادند بنای مسجد به امام (علیه السّلام) از باب مجاز است و معنای آن اقدام شخص امام (علیه السّلام) بر ساختن مسجد نیست؛ بلکه معنی چنین است که آن حضرت به انجام این کار امر می‌فرمایند، همان گونه که گفته می‌شود: امیر شهر را ساخت؛ یعنی، به این کار فرمان داد.
به هر حال آن چه از حدیث استفاده می‌شود آن است که حضرت مهدی (علیه السّلام) به صحرا رفته به ساختن مسجد فرمان می‌دهند که مانندش در تاریخ بشر ساخته نشده و دارای هزار در می‌باشد.
می‌توانیم ساختمان مسجد را چنین تصوّر کنیم که در هر جانب از جوانب چهارگانه مسجد۲۵۰ در ساخته می‌شود. طبیعی است که درها وسیع بوده با وارد و خارج شدن آن همه مردم مناسبت دارد. روی این اصل باید عرض هر در حدَاقل ۳ متر باشد. بنابراین عرض درهای ورودی مسجد در هر طرف از اطراف چهارگانه ۷۵۰ متر است. به این مقدار باید مساحت دیوارهائی را که بین هر دو در دیگر قرار می‌گیرد، اضافه کرد و اگر فاصله بین هر در تا در دیگر را۱۰ متر حساب کنیم، طول دیوار، بدون در نظر گرفتن ارتفاع، دست کم۲۵۰۰ متر خواهد شدکه اگر به این عدد، مقدار ۷۵۰ را اضافه کنیم مجموعاً طول دیوار در یک طرف ۳۲۵۰ می‌شود و اگر این عدد را در خودش ضرب کنیم مساحت مسجد بالغ بر ۵۰۰، ۵۶۲، ۱۰ متر مربع می‌گردد.
طبیعی است که نزدیک مسجد اماکنی جهت تطهیر و وضو ـ که با این رقم و انبوه جمعیّت مناسبت داشته باشد ساخته خواهد شد. این تعدادِ فراوان در، برای آسان گرداندن دخول و خروج نمازگزاران و محافظت آنان از ازدحام و حوادث تعبیه می‌گردد. این اقدام بزرگ و امر شرعی عظیم یکی از اقداماتی است که حضرت مهدی (علیه السّلام) در عصر درخشان و نورانی ظهورشان انجام خواهند داد.
حضرت مهدی (علیه السّلام) در فلسطین:
حضرت صاحب الامر(علیه السّلام) برای تمام کردن کار سفیانی به شام می‌روند و این پس از آن است که به کوفه رفته امور را در آن جا به سامان می‌رسانند.
در آن وقت سفیانی در سرزمین«رَمله» در فلسطین یعنی در شمال شرقی بیت المقدس است. حضرت بقیّه الله ارواحنا فداه با سپاه عظیم خویش به فلسطین می‌رسند و در آن جا بین دو سپاه جنگ در می‌گیرد. سرانجام کار با پیروزی حضرت مهدی (علیه السّلام) و فرار و نابودی سفیانی خاتمه می‌یابد.
احادیث گویند: حضرت مهدی (علیه السّلام) نزد دروازه شهر «لَد» در فلسطین خواهند بود.
نمی‌دانیم موضع‌گیری قدرت‌های حاکم بر فلسطین و اردن در آن زمان در برابر حضرت مهدی (علیه السّلام) چه خواهد بود؟! این مسلم است که حضرتش همه حکومت‌های ستمگر را برخواهند چید و تمام حکمرانان منحرف را قلع و قمع خواهند نمود.
آن جا ـ یعنی کنار دروازه شهر لَدـ حضرت عیسی بن مریم ـ علیهماالسّلام ـ از آسمان به زمین می‌آید تا با حضرت مهدی (علیه السّلام) بیعت نماید.

پی نوشتها:

[۱] . بحار الانوار، ج۵۲ ، ص ۳۷۴ به نقل از کافی.
[۲] . کافی، ج۴ ، ص ۲۴۳.
[۳] . سوره نساء آیه ۹۳.
[۴] . تفسیر عیّاشی، ج۱ ، ص۶۶.
[۵] . بحار الانوار، ج۵۲ ، ص ۳۸۵، حدیث ۱۹۸.
[۶] . همان، ص۳۳۶.
[۷] . در روایتی آمده که آن بزرگوار مسجدی را در پشت کوفه بنا می‌نهند.
[۸] . بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۱.

منبع :سید محمد کاظم قزوینی ـ امام مهدی از ولادت تا ظهور، ص۵۲۴