مهدى مرعشى رفسنجانى (ره)

اشاره:

فقیه معظم حضرت آیت الله حاج سید مهدى مرعشى (قدس سره )یکى از علماى مشهور و بزرگ حوزه علمیه قم به شمار مى رفت که نسب شریفش با ۲۷ واسطه به ابومحمد الحسن المحدث، فرزند حسین الاصغر، فرزند امام زین العابدین(ع) مى رسید.  فقید سعید در سحرگاه جمعه نیمه شعبان ۱۳۳۷ق (۱۲۹۷ش) همراه و توأم با برادرش مرحوم آیت الله حاج سید کاظم مرعشى در نجف اشرف و در بیت علم و فضیلت زاده شد.

خاندان

پدرش مرحوم آیت الله حاج سید محمدرضا مرعشى رفسنجانى (۱۲۹۸ـ۱۳۴۲ق) یکى از فضلا و مدرّسین حوزه نجف و از شاگردان آیات عظام آخوند خراسانى، سید محمد کاظم یزدى و شیخ الشریعه اصفهانى بود و نیایش علامه حاج سید محمدباقر مرعشى هم یکى از شاگردان شیخ انصارى به شمار مى رفت، که پس از نیل به درجه اجتهاد به رفسنجان بازگشت و اکنون مزارش در روستاى على آباد مورد زیارت مردم است.

تحصیلات

معظم له در شش سالگى (۱۳۴۳ق) و پس از وفات پدر بزرگوارش، همراه با مادر مکرمه اش (دخترِ عالم جلیل سید اسدالله طبیب شیرازى ـ برادر میرزاى بزرگ شیرازی) به على آباد رفسنجان آمد و به تحصیل علوم جدیده پرداخت تا آن که در ۱۳۵۳ق به همراه برادرش به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد .

اساتید

 مقدمات و ادبیات را نزد آیت الله شیخ جعفر صبورى قمى و مطول و شرح لمعه را نزد آیت الله بهاءالدینى و آیت الله مرعشى نجفى فراگرفت. سپس سطوح عالیه را نزد آیات عظام گلپایگانى (کفایه)، محقق داماد (مکاسب) و شیخ محمدعلى حائرى کرمانى (رسائل و مکاسب)، حاج شیخ مهدى امامى مازندرانى (حکمت و فلسفه)، حاج سید محمدباقر قزوینى (تفسیر قرآن) به خوبى فراگرفت و آماده حضور در دروس خارج فقه و اصول شد.وى این دروس را از سال ۱۳۶۴ق به همراه برادر گرامى اش از محضر آیات عظام آقاى بروجردى، سید محمدتقى خوانسارى، سید صدرالدین صدر، سید محمد حجت کوهکمرى، میر سید على یثربى کاشانى ـ که استفاده فراوانى از درس و بحث این عالم بزرگوار چه در قم و چه در کاشان نمود ـ فراگرفت. معظم له همراه با برادر بزرگوارش در سال ۱۳۷۰ق رهسپار حوزه علمیه نجف اشرف شد و هر دو به مصاهرت آیت الله العظمى سید عبدالهادى شیرازى نائل آمدند و به مدت ده سال به درس ایشان (و چند صباحى به درس فقه آیت الله شیخ حسین حلّی) حاضر شد و همزمان به تدریس سطوح عالیه و شرح منظومه پرداخت و پس از چند سال تدریس خارج فقه و اصول را آغاز کرد و شاگردانى را پرورش داد.

مهاجرت به قم

در سال ۱۴۰۰ق (۱۳۵۹ش) به قم آمد و به تألیف و تدریس علوم اهل بیت(ع) اشتغال ورزید. او در این مدت دو دوره کامل اصول و دو دوره مکاسب (محرمه، بیع و خیارات) و قواعد فقهیه را تدریس نمود. از آیت الله حاج سید محمدتقى خوانسارى اجازه اجتهاد و از آیات عظام میرزا عبدالهادى شیرازى، شیخ آقا بزرگ تهرانى و نجفى مرعشى هم اجازه روایت حدیث داشت. در نجف اشرف هر روز به زیارت امیرالمؤمنین(ع) و در قم هر روز به زیارت حرم حضرت معصومه مشرف مى شد و مقیّد به حضور در نماز جماعت اکابر و مشایخ از جمله آیت الله خویى در مسجد خضراء نجف و نماز امام خمینى در مسجد شیخ انصارى و نماز آیت الله اراکى در قم بود، هر روز زیارت عاشورا مى خواند و چندین جزء قرآن را قرائت مى کرد.

تالیفات

۱. توضیح المسائل

۲. مناسک حج

۳. منهاج المتقین

۴. حاشیه عروه الوثقی

۵. شرح کفایه الاصول

۶. تقریرات درس آیت الله حجت (بیع)

۷. تقریرات درس آیت الله بروجردى.

وفات

سرانجام آن فقیه بزرگ پس از عمرى تلاش در راه اعتلاى دین در ۸۹ سالگى در روز جمعه ۱۸ شعبان المعظم ۱۴۲۶ق (۱۳۸۴) بدرود حیات گفت و پیکر پاکش روز یکشنبه (۲۰ شعبان) با حضور هزاران نفر از علما و فضلاى حوزه علمیه تشییع و در مسجد طباطبایى حرم مطهر حضرت معصومه (س)به خاک سپرده شد.