مناجات راغبین امام زین العابدین (ع)

بسم الله الرّحمن الرّحیم(۱)

به نام خداى بخشاینده مهربان

اِلهى اِنْ کانَ قَلَّ زادى فِى الْمَسیرِ اِلَیْکَ فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنّى بِالتَّوَکُّلِ

خدایا اگر توشه ام براى پیمودن راه بسوى تو اندک است ولى گمانم به توکل و اعتماد

عَلَیْکَ وَاِنْ کانَ جُرْمى قَدْ اَخافَنى مِنْ عُقُوبَتِکَ فَاِنَّ رَجاَّئى قَدْ

بر تو نیکوست و اگر جرم و گناهم مرا از کیفر تو ترسناک کرده ولى امیدم به من

اَشْعَرَنى بِالاْمْنِ مِنْ نِقْمَتِکَ وَاِنْ کانَ ذَنْبى قَدْ عَرَضَنى لِعِقابِکَ فَقَدْ

نوید ایمنى از انتقامت را مى دهد و اگر گناهم مرا در سر راه کیفرت قرار داده ولى

اذَنَنى حُسْنُ ثِقَتى بِثَوابِکَ وَاِنْ اَنا مَتْنِى الْغَفْلَهُ عَنِ الاِْسْتِعْدادِ

اعتماد خوبى که به تو دارم مرا به پاداش نیکت آگاه کرده و اگر غفلت و بى خبرى مرا از آمادگى

لِلِقاَّئِکَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِى الْمَعْرِفَهُ بِکَرَمِکَ وَ الاَّئِکَ وَاِنْ اَوْحَشَ م ا بَیْنى

براى شرفیابى درگاهت به خواب عمیقى فرو برده ولى معرفت و آگاهى از کرم و بخششهایت مرا بیدار کرده و اگر زیاده روى

وَبَیْنَکَ فَرْطُ الْعِصْیانِ وَالطُّغْیانِ فَقَدْ انَسَنى بُشْرَى الْغُفْرانِ

در نافرمانى و سرکشى میان من و تو را تیره ساخته ولى مژده آمرزش و خوشنود شدنت مرا به همدمى و انس با

وَالرِّضْوانِ اَسْئَلُکَ بِسُبُحاتِ وَجْهِکَ وَبِاَنْوارِ قُدْسِکَ وَاَبْتَهِلُ اِلَیْکَ

تو کشانده از تو خواهم به تابشهاى جمالت و به انوار ذات مقدست و زارى کنم به درگاهت براى

بِعَواطِفِ رَحْمَتِکَ وَلَطاَّئِفِ بِرِّکَ اَنْ تُحَقِّقَ ظَنّى بِما اُؤَمِّلُهُ مِنْ

جلب عواطف مِهرت و دقائق احسانت که حقیقت بخشى به گمانم در آنچه از تو آرزومندم از

جَزیلِ اِکْرامِکَ وَجَمیلِ اِنْعامِکَ فِى الْقُرْبى مِنْکَ وَالزُّلْفى لَدَیْکَ

بخشش فراوان و احسان نیکو در مورد تقرب به تو و نزدیکى به حضرتت

وَالتَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ وَها اَنَا مُتَعَرِّضٌ لِنَفَحاتِ رَوْحِکَ وَعَطْفِکَ

و بهره مند شدن از تماشاى جمالت و اینک من خود را در معرض نسیم جانبخش لطف و توجهت درآورده

وَمُنْتَجِعٌ غَیْثَ جُودِکَ وَلُطْفِکَ فاَّرُّ مِنْ سَخَطِکَ اِلى رِضاکَ هارِبٌ

و خواهان باران جود و احسانت هستم و از خشمت به سوى خوشنودیت گریخته و از خودت بدرگاه خودت فرار کرده ام

مِنْکَ اِلَیْکَ راجٍ اَحْسَنَ ما لَدَیْکَ مُعَوِّلٌ عَلى مَواهِبِکَ مُفْتَقِرٌ اِلى

و امید بهترین چیزى را که نزد تو است دارم و بر بخششهاى تو اعتماد و توکل کرده ام و نیازمند به سرپرستى

رِعایَتِکَ اِلهى ما بَدَاْتَ بِهِ مِنْ فَضْلِکَ فَتَمِّمْهُ وَما وَهَبْتَ لى مِنْ

و نگهدارى توام خدایا بدانچه از فضل خود درباره من دست زدى به پایانش رسان و آنچه از کرمت بر من

کَرَمِکَ فَلا تَسْلُبْهُ وَما سَتَرْتَهُ عَلَىَّ بِحِلْمِکَ فَلا تَهْتِکْهُ وَما عَلِمْتَهُ

بخشیدى آن را از من مگیر و آنچه را به بردبارى خویش بر من پوشانده اى آشکارش مکن و کارهاى

مِنْ قَبیحِ فِعْلى فَاغْفِرْهُ اِلهى اِسْتَشْفَعْتُ بِکَ اِلَیْکَ وَاسْتَجَرْتُ بِکَ

زشتى را که من انجام داده ام برایم بیامرز خدایا خودت را به درگاهت شفیع آورم و از تو به خودت

مِنْکَ اَتَیْتُکَ طامِعاً فى اِحْسانِکَ راغِباً فِى امْتِنانِکَ مُسْتَسْقِیاً وابِلَ

پناه برم به درگاهت آمده ام در حالى که آزمندم به احسانت مشتاقم به دریافت بخششت تشنه ام به باران رحمتت

طَوْلِکَ مُسْتَمْطِراً غَمامَ فَضْلِکَ طالِباً مَرْضاتَکَ قاصِداً جَنابَکَ

باران جویم از ابر فضل و احسانت جویاى اسباب خشنودیت هستم و عازم تشرف به آستانت گشته ام

وارِداً شَریعَهَ رِفْدِکَ مُلْتَمِساً سَنِىَّ الْخَیْراتِ مِنْ عِنْدِکَ وافِداً اِلى

در جویبار عطایت وارد گشته و خواهشمند بهترین نیکیهاى تو هستم بار نیاز به درگاه

حَضْرَهِ جَمالِکَ مُریداً وَجْهَکَ طارِقاً بابَکَ مُسْتَکیناً لِعَظَمَتِکَ

حضرت تو فرود آورده و ذات تو را خواهانم کوبنده ام در رحمتت را و خوارم در برابر عظمت

وَجَلالِکَ فَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ مِنَ الْمَغْفِرَهِ وَالرَّحْمَهِ وَلا تَفْعَلْ بى

و جلالت پس انجام ده در باره ام آنچه را تو شایسته آنى از آمرزش و مهربانى و انجام مده درباره ام

ما اَنَا اَهْلُهُ مِنْ الْعَذابِ وَالنِّقْمَهِ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

آنچه را من سزاوار آنم از عذاب و انتقام به مهربانیت اى مهربانترین مهربانان

منبع: مفاتیح الجنان.