شباهت ها و تفاوت های توصیف پیامبران در قرآن و تورات

اشاره:

توصیفاتی که در قرآن کریم برای انبیاء به کار رفته است با توصیفاتی که تورات از پیامبران دارد،کاملا متفاوت است قرآن کریم پیامبران را بنده ای کامل و فرمانبر الهی و به دور از گناه  و خواسته های نفسانی معرفی می‌کند و از آنان به بزرگی و عظمت یاد می نماید و با الفاظی که بیان گر عظمت، بندگی خداپرستی آنان است، آن ها را توصیف می نماید. در این نوشته به صورت بسیار مختصر به این تفاوت اشاره شده است.

در قرآن پیامبران با اوصاف زیر شده اند:

عبد و بنده خداوند، هدایت شده، رسول و فرستاده خداوند، بنده صالح و شایسته، مخلصین و بابصیرت، شاکر خداوند، مشمول سلام و برکات خداوند، برگزیده، مطیع و فرمانبر دستورات الهی، دارای علم و حکمت، مشمول منت پروردگار، خلیفه خدا در روی زمین، موحد و یکتاپرست، دلسوز مردم،[۱]

امّا توراتی که در دست یهودیان می‌باشد، همان کتابی که از جانب خداوند بر حضرت موسی (علیه‌السلام) نازل شده است، نمی باشد و لذا در «سفر پیدایش و بقیه اسفار پنج گانه» این کتاب به پیامبران الهی نسبت های ناروائی داده است و صدور هر گونه کار قبیح و زشت را از انبیاء جایز دانسته است که هیچ گونه سازگاری با ساحت انبیاء ندارد که به عنوان نمونه عبارت هایی از این کتاب ذکر می‌شود:

۱. درباره حضرت نوح (علیه‌السلام) بر خلاف قرآن که او را بنده شاکر خداوند، برگزیده و رسول، هدایت شده، مشمول سلام و برکات خداوند معرفی می کند، آمده است که وی فردی شرابخوار بوده و در اثر نوشیدن شراب مست و بی هوش می شده . در سفر پیدایش باب ۹ فقره ۲۱ آورده است که «روزی نوح شراب زیاد نوشید، در حالت مستی در خیمه اش برهنه خوابید پسرش سام متوجه شد و آن را پوشانید».[۲]

۲. درباره حضرت موسی (علیه‌السلام) که در قرآن کریم از او و قومش در آیات متعددی یاد کرده و او را فرستاده، برگزیده، هدایت شده معرفی کرده است، در تورات آمده است که او به دنبال فرار از دستور خداوند است و از خداوند می‌خواهد که کسی دیگری را به جای او بفرستد مثلا او گفته است «خداوندا تمنا می‌کنم کسی دیگری را به جای من بفرست پس خداوند بر موسی خشمگین شد…»[۳]

۳. حضرت هارون (علیه‌السلام) که از نظر قرآن، رسول و فرستاده خدا، مشمول سلام و برکات خداوند، وزیر و جانشین حضرت موسی (علیه‌السلام) و تصدیق کننده او است، در تورات قضیه گوساله پرستی و پرستش آن و قربانی کردن برای آن را به او نسبت داده و او را گمراه کننده بنی اسرائیل در غیاب حضرت موسی (علیه‌السلام) می داند: «هارون بدیشان گفت گوشواره های طلا که در گوش زنان و پسران و دختران شماست نزد من آورید و از آن گوساله­ی ریخته شده ای ساخت.[۴]

۴. حضرت لوط (علیه‌السلام) از نظر قرآن، پیامبر و فرستاده خداوند، مطیع و فرمانبر دستورات الهی، دارای حکمت و علم و دانش است. تورات او را شخصی که به او شراب خورانیده شد و با دخترانش همبستر شد معرفی کرده است و می گوید…« لوط با دو دختر خود در کوه ساکن شد… دختر بزرگ به کوچک گفت پدر کاملا پیر شده و مردی بر روی زمین نیست که به حسب عادت جهان به ما در آید تا پدر خود را شراب بنوشانیم و با او همبستر شویم… پس در همان شب پدر خود را شراب نوشانیدند و دختر بزرگ آمده با پدر خویش همخواب شد…. پس هر دو دختر لوط، از وی حامله شدند».[۵]

۵. در مورد حضرت داود (علیه‌السلام) که قرآن او را فرستاده خدا و هدایت شده دارای علم و دانش و حکمت بنده‌ی خدا، خلیفه خدا در روی زمین، کُشنده­ی جالوت، و مورد تفضل و عنایت خداوند، قادر بر فهم زبان پرندگان معرفی می‌کند، تورات او را شخصی هوا پرست و زناکار با زن شوهر دار معرفی می‌کند و می‌گوید «… در وقت عصر که داود از بسترش برخاسته بر پشت بام خانه گردش کرد و از پشت بام زنی را دید که خود را شستشو می‌کند و آن بسیار نیکو منظر بود پس داوود فرستاده، درباره زن استفسار نمود… داوود با او همبستر شد… و آن زن حامله شد…»[۶]

۶. حضرت سلیمان (علیه‌السلام) که قرآن او را فردی موحد و بنده خدا، هدایت شده، دارای حکمت و علم، قادر بر تسخیر جن و باد می داند، تورات به او نسبت بت پرستی می دهد و او را به عنوان شخصی که در آخر عمر به خاطر زنان و نداشتن ایمان کافی منحرف شد و به بت پرستی روی آورد و مورد خشم خداوند واقع شد. در کتاب اول پادشاهان می‌گوید: «و سلیمان پادشاه سوای دختر فرعون، زنان غریب بسیاری را از موأبیان، عمونیان و ادومیان و صدوقیان دوست می‌داشت و از امت هائی که خداوند درباره ایشان بنی اسرائیل را فرموده بود که شما به ایشان در نیائید… مبادا دل شما را به پیروی خدایان خود مایل گردانند و سلیمان با اینها به محبت ملحق شد و در وقت پیری سلیمان واقع شد که زنانش دل او را به پیروی خدایان غریب مایل ساختند و دل او مثل دل پدرش داود با یهوه خدایش کامل نبود… پس خشم خداوند بر سلیمان افروخته شد…»[۷]

آنچه مسلم است و حکمت الهی اقتضا می‌کند این است که باید پیامبران از لحاظ جسم، خلق و خوی و کمالات اخلاقی کامل ترین و از نظر دانش و شرافت، صداقت، برترین و از نظر عقل و درایت و هوشمندی با هوش ترین و از نظر رذائل اخلاقی و عیوب جسمانی نفرت زا مصون ترین افراد عصر و زمان خود باشند زیرا در غیر این صورت دستور پیروی از آنها از جانب خداوند بی مورد خواهد بود که با حکمت الهی سازگار نیست و نمی‌توانند انسان را به کمال برسانند و آن را از ضلالت و گمراهی نجات دهند لذا آنچه که در کتابی به اسم تورات در مورد انبیاء آمده صحت ندارد و معلوم می‌شود این تورات موجود نمی‌تواند کتاب آسمانی و وحی الهی باشد بلکه ساخته و پرداخته دست بشر است.

پی نوشت:

[۱]. قرآن کریم: ص،۳۸، انعام،۶، نساء،۱۶۳، آل عمران،۸۴، انبیاء،۷۲، اسراء،۳، هود، ۴۸، آل عمران،۲۳، عنکبوت،۱۴، نوح،۷۱، هود،۳۶، انعام،۸۴، صافات،۳۷، عنکبوت،۲۶، انبیاء،۲۱و۴۸، مومنون،۴۵، یونس،۷۵، صافات،۱۲۰ و ۱۱۴، قصص،۳۴، فرقان،۳۰، طه،۳۰، اعراف،۱۴۲، طه،۹۰، نمل،۱۵و۲۷، ص،۱۷ و۳۰ و ۲۶، بقره،۲۱، سبأ،۱۰، اعراف،۱۶۴، صافات،۱۱۴، غافر،۵۳.

[۲]. سفر پیدایش باب ۹ فقره ۲۱ به نقل از فصلنامه اندیشه نوین دینی سال ۶، بهار ۸۹، شماره ۲۰، دانشگاه معارف، ص۳۷.

[۳]. کتاب مقدس ترجمه قدیم با حروف چینی جدید، انتشارات ایلام، سال نشر ، ۲۰۰۲م، سفر خروج باب ۴، فقرات ۸ ـ ۱۴.

[۴]. همان، باب ۳۲، فقرات ۱ تا ۶.

[۵]. همان، سفر پیدایش فقرات ۲۸ ـ ۳۹، باب ۱۸.

[۶]. همان، کتاب دوم سموئیل باب ۱۱، فقرات ۲ ـ ۲۵.

[۷]. کتاب مقدس و ترجمه قدیم، انتشارات ایلام، کتاب اول پادشاهان باب ۱۱ فقرات ۶ ـ ۱.