سید محمد وحیدى(ره)

تحصیلات

مرحوم آیت الله سید محمد وحیدى از هفت سالگى، تحصیلات خود را آغاز کرد. در دوازده سالگى به علوم حوزوى مشغول شد. سطوح مقدماتى را نزد والد گرامى خود و علماى ( شبستر ) گذراند. پانزده ساله بود که براى تحصیلات بالاتر به تبریز رفت و در مدرسه ( طالبیه ) سکنا گزید. و با شوق و ذوق فراوان یک لحظه از درس و بحث باز نماند و از علماى تبریز نهایت استفاده را برد و پس از دو سال اقامت در آنجا براى تکمیل دانش هاى خود رهسپار مرکز مهم علمى و تحقیقى قم شد و در سال ۱۳۱۷ هـ.ش در سن ۲۲ سالگى براى تکمیل تحصیلات و استفاده از محضر مشاهیر علما به سوى نجف اشرف رهسپار شد و از حوزه هاى درس مشاهیر بزرگ نجف، استفاده نمود و در این دوران، تدریس سطوح عالى را نیز آغاز کرد و جمع کثیرى از فاضلان و عالمان از حوزه درس ایشان بهره گرفتند .
معظم له پس از دو سال واندى اقامت در نجف و بهره گیرى از مراجع بزرگ وقت در سال ۱۳۲۰ هـ.ش مجددا به قم آمدند و در این شهر اقامت گزیدند و در ضمن اشتغال به تحصیلات عالى و حضور در جلسه هاى درس خارج مراجع وقت، خود نیز در بیشتر ساعت به تدریس سطوح مختلف علوم دینى مشغول شدند و موفق به تربیت شاگردانى ممتازى گردیدند.

اساتید

ایشان سطوح مقدماتى را نزد والد گرامى و علماى شبستر گذراند و در قم درس هاى فقه و اصول آیات عظام و فقهاى بنام حضرات آیات : حاج شیخ عبدالکریم حائرى، سید محمد حجت، حاج شیخ محمد على حائرى، سید محمد تقى خوانسارى و میر سید على یثربى کاشانى و بروجردى و در فلسفه و کلام از محضر حضرات آیات : شاه آبادى، شیخ مهدى مازندرانى، میرزا آقا دامغانى خوشه هاى فراوانى چید.

تألیفات

تألیفات ارزشمند و آثار علمى مرحوم سید محمد وحیدى، فصل درخشانى از زندگى علمى و معنوى ایشان را رقم مى زند که از آن میان مى توان به کتب زیر اشاره نمود.
۱ – مستمسکات الاحکام.
۲ ـ الهدایه فى مسائل الاجاره.
۳ ـ اللئالى المنتظمه فى مسائل المستحدثه.
۴ ـ حاشیه عروه الوثقى.
۵ ـ الفلاح فى مسائل النکاح .
۶ ـ مجمع الفواید فى شرح غرر الفراید.
۷ ـ حاشیه منهاج الصالحین.
۸ ـ وجیزه النافعه .
۹ ـ تحفه الولاه.
۱۰ ـ النقد و التفریعات .
۱۱ ـ توضیح المسایل
۱۲ ـ ذخیره العباد .
۱۳ ـ شرح دعاى سحر.
۱۴ ـ تفسیر قرآن کریم.
۱۵ ـ مناسک حج
۱۶ ـ شرح و ترجمه احادیث خصال شیخ صدوق.
۱۷ ـ پرتو ولایت ( شرح زیارت جامعه کبیره ).
۱۸ ـ کتابى مخطوط شامل پنجاه منبر فارسی. 

خصوصیات اخلاقى

آنچه عالمان دینى و دانشوران الهى را تشخص مى بخشد و آنان را در نزد مردم عزیز مى دارد ویژگى هاى اخلاقى و بر جستگى هاى روحى و آمیختگى علم و عمل در آنان است.
ویژگى هاى معظم له را مى توان به طور خلاصه به موارد ذیل تقسیم کرد که شرح هر یک از آنها در این مقوله نمى گنجد.
۱ – ایشان شناخت دین و عمل به دستورها و احکام آن را سرلوحه کار خویش قرار داده بودند به طورى که هیچ چیز به اندازه دین براى ایشان با اهمیت نبود.
۲ – ایشان بر این باور بودند که اگر انسان امور خود را به خدا واگذار نماید خداوند سبحان به خوبى کفایت امور وى را خواهد کرد. و تکیه گاه ایشان به خداوند و کارسازى او بود و حضرت حق را مسب الاسباب مى دانست و از اسباب ظاهرى چشم مى پوشید.
۳ ـ نظر ایشان در باره اهمیت دادن به نماز این بود که شاخصه اى که انسان مى تواند ایمان خود و دیگران را بسنجد نماز و تهجد است.
۴ – معظم له، که تمام زندگانى خود را در عشق به اهل بیت (علیه السلام) سپرى ساخته بود به شفاعت و عنایت آن بزرگواران بسیار امیدوار بود و مى فرمود : همه ما در قیامت نیازمند شفاعت حضرت محمد (صلی الله وعلیه آله) و وصى بلافصل او امیر مؤمنان على (علیه السلام) و دخت والاگهر ایشان حضرت فاطمه الزهراء (سلام الله علیها) و فرزندان معصوم ایشان (علیهم السلام) هستیم حتى فرشتگان مقرب الهى و پیامبران خدا به چنین شفاعتى نیازمندند.
۵ – زهد ورزى در تمامى جنبه هاى زندگى ایشان کاملا مشهود بود در غذا، پوشاک ، مسکن و مرکب سعى مى کرد در حد گذران زندگى و بقا و با قناعت باشد. در این جنبه ها شدیدا به خدا توکل داشت و هیچ گاه نگران رزق و روزى خویش نبود و با اطمینان کامل مى فرمود : همیشه در پى کسب روزى حلال باشید.
۶ – مردم دارى و رفق و مدارا با آنان از دیگر ویژگى هاى روحى و اخلاقى معظم له بود . ایشان به مردم بسیار علاقه داشت و به هدایت و ارشاد آنان عشق مى ورزید. هیچ گاه از رفع مشکلات مردم، گوش دادن به سخنان و مطالب آنان و یا تبلیغ احکام دینى برایشان، خسته نمى شد.

وفات