سید عبدالله موسوى شبسترى (ره)

ولادت

ایشان در سال ۱۳۳۴ق. در شهرستان شبستر(هشت فرسخى تبریز )در خانواده اى دانا و مؤمن دیده به جهان گشود. پدرش ثقهالاسلام سید اسدالله فرزند میربابا شبسترى از روحانیان و فرهنگیان معروف خطه شبستر به شمار مى رفت.

تحصیلات و اساتید

 وى پس از طى تحصیلات دوره ابتدائى در سال ۱۳۵۰ق. به تحصیل علوم دینى رو آورد و مقدمات و علوم ادبى را نزد پدر خود و علامه میرزا رسول  هریسى، و کتاب هاى مطول، شرح شمسیه و شرح منظومه را نزد آیهاللّه سید مرتضى وحیدى فراگرفت.در سال ۱۳۵۶ق. به حوزه علمیه تبریز پیوست و در مدرسه طالبیه مشغول تحصیل دروس سطح گردید. وى شرح لمعه را نزد علامه شیخ ابراهیم بادکوبه اى و علامه سید على مولانا تبریزى خواند و
کتاب قوانین الاصول و متون کتب درسى دیگر را نزد حضرات آیات: میرزا محمود دوزدوزانى، سید مرتضى خسروشاهى، شیخ حسین شنب غازانى و میرزا محمد توتونچى به پایان برد.

آیهاللّه شبسترى در اواخر سال ۱۳۶۰ق. به حوزه علمیه قم رهسپار شد و باقى دروس شرح لمعه را نزد آیهاللّه سید شهاب الدین مرعشى به پایان رساند و دروس خارج فقه و اصول را در محضر فقهایى چون: سید محمد حجت کوهکمرى، سید محمدتقى خوانسارى، میرزا محمد فیض قمى، سید صدرالدین صدر، شیخ محمد قمى (کبیر)، شیخ عباسعلى شاهرودى و شیخ عبدالنبى اراکى و دروس کلام و حکمت را از محضر علامه سید حسین قاضى طباطبائى تبریزى به نحو احسن استفاده نمود.

بازگشت به وطن

 در سال ۱۳۶۶ق. جهت معالجه به تهران رفت و در پى درخواست عده اى از مؤمنین در مسجد حاج میرزا احمد واقع در خیابان مولوى به وظایف دینى اشتغال ورزید. وى در تهران از تحصیل باز نماند و در دروس فقهى و اصولى حضرات آیات: شیخ على مدرس تهرانى (خارج کفایه)، شیخ محمدتقى آملى، سید احمد خوانسارى و سید ابوالحسن رفیعى قزوینى (علاوه بر فقه و اصول، در دروس حکمت نیز) استفاده کرد.

نامبرده علاوه بر اشتغال به وعظ و ارشاد در مرکز ،در شهرهاى قزوین و شبستر و حومه آنها به انجام فعالیت هاى مذهبى مى پرداخت، و در تهران همراه با آیهاللّه سید مرتضى وحیدى شبسترى و افراد خیّر اقدام به تجدید بناى (مسجد سپهسالار) واقع در خیابان چراغ برق نمود.

علامه شبسترى در سال ۱۳۹۴ق. و پس از گذشت ۲۸ سال خدمت و ارشاد در تهران به مشهد مقدس رهسپار شد. ایشان پس از ورود اقدام به تدریس فقه و اصول و گفتن تفسیر قرآن مجید نمود. مدتى هم در حرم مطهر (دارالسلام ) به اقامه جماعت و هدایت اشتغال داشت.

وى پس از ۲۲ سال آستانه بوسى ثامن الحجج(ع) در اوایل سال ۱۴۱۶ق. حوزه علمیه قم را مسکن برگزید و فقط به گفتن تفسیر و اقامه مراسم مذهبى اشتغال داشت و غالباً بر اثر کسالت و شدت بیمارى در منزل بسترى بود.

تالیفات

۱. مصباح الهدایه  یا مفتاح السعاده، انتشارات مصطفوى تهران، رقعى، ۸۰ص.جلد اول این اثر پیرامون نبوت است، و جلد دوم آن که خطى است، پیرامون امامت مى باشد.

۲. زبدهالأحکام (رساله عملیه ). در سال ۱۳۸۹ق. در تهران به چاپ رسید.

۳ ـ کتاب الأربعین: شرح چهل حدیث عرفانى و اخلاقى ، ۱۴۱۴ق.، رقعى، قم، ۱۵۹ص.

۴. الألطاف الالهیه فى الخطابات القرآنیه، ۱۴۱۶ق، انتشارات رسالت قم، وزیرى، ۲۸۸ص.

۵. درایه الحدیث.

۶. صیغ العقود.

۷. نماز شب.

۸. النکاح و الطلاق.

۹. سوانح حیات، گزیده اى در شرح حال خود و بخشى از خاطرات.

وفات         

سرانجام در صبح روز چهارشنبه ۱۷صفر ۱۴۲۰ق./ ۱۲ خرداد ۱۳۷۸ش.به دیار باقى شتافت. پیکرش عصر روز پنجشنبه در قم تشییع و در ابتداى قبرستان ابوحسین(نو) به خاک سپرده شد.