زیارت مخصوص امام حسن عسکرى(علیه السلام)

«علاّمه مجلسى» در «بحارالانوار» و «سیّد بن طاووس» در «مصباح الزائر» پس از نقل زیارت مزبور مى نویسند: هرگاه اراده کردى که امام حسن عسکرى(علیه السلام) را زیارت کنى پس از انجام آنچه در زیارت امام هادى(علیه السلام) گذشت مقابل ضریح مقدّس امام عسکرى(علیه السلام)مى ایستى و مى گویى:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ یا اَبا مُحَمَّد الْحَسَنَ بْنَ عَلِىٍّ، اَلْهادِىَ الْمُهْتَدِى

سلام بر تو اى مولا و سرور من اى ابا محمّد حسن بن على هادى راه یافته و

وَرَحْمَهُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ،اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ اللهِ وَابْنَ اَوْلِیآئِهِ،اَلسَّلامُ عَلَیْکَ

رحمت خدا و برکاتش نیز بر تو باد سلام بر تو اى ولى و نماینده خدا و فرزند اولیاى او سلام بر تو

یا حُجَّهَ اللهِ وَابْنَ حُجَجِهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صَفِىَّ اللهِ وَابْنَ اَصْفِیآئِهِ،

اى حجّت خدا و فرزند حجّت هاى خدا سلام بر تو اى برگزیده خدا و زاده برگزیدگانش

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خَلیفَهَ اللهِ وَابْنَ خُلَفآئِهِ وَاَبا خَلیفَتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ

سلام بر تو اى جانشین خدا و فرزند جانشینانش و پدر جانشین او سلام بر تو اى فرزند

خاتَمِ النَّبِیّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ

خاتم پیمبران سلام بر تو اى فرزند آقاى اوصیا سلام بر تو اى فرزند

اَمیرِالْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ سَیِّدَهِ نِسآءِ الْعالَمینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ

امیر مؤمنان سلام بر تو اى فرزند بانوى زنان جهانیان سلام بر تو

یَابْنَ الاَْئِمَّهِ الْهادینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الاَْوْصِیآءِ الرّاشِدینَ، اَلسَّلامُ

اى فرزند امامان راهنما سلام بر تو اى فرزند اوصیاى با رشد و هدایت سلام

عَلَیْکَ یا عِصْمَهَ الْمُتَّقینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اِمامَ الْفآئِزینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ

بر تو اى نگهبان پرهیزکاران سلام بر تو اى پیشواى رستگاران سلام بر تو

یا رُکْنَ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا فَرَجَ الْمَلْهُوفینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا

اى پایه و رکن اهل ایمان سلام بر تو اى گشایش ده اندوهناکان سلام بر تو اى

وارِثَ الاَْنْبِیآءِ الْمُنْتَجَبینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خازِنَ عِلْمِ وَصِىِّ رَسُولِ

وارث پیمبران برگزیده سلام بر تو اى خزینه دار علم وصىّ رسول

اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الدّاعى بِحُکْمِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النّاطِقُ

خدا سلام بر تو اى دعوت کننده به حکم خدا سلام بر تو اى گویاى

بِکِتابِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّهَ الْحُجَجِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا هادِىَ

به کتاب خدا (قرآن) سلام بر تو اى حجّت حجّت هاى الهى سلام بر تو اى راهنماى

الاُْمَمِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ النِّعَمِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَیْبَهَ الْعِلْمِ،

ملّت ها سلام بر تو اى واسطه و سرپرست نعمت ها سلام بر تو اى گنجینه دانش

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا سَفینَهَ الْحِلْمِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبَا الاِْمامِ الْمُنْتَظَرِ،

سلام بر تو اى کشتى حلمو بردبارى سلام بر تو اى پدر امام منتظر

اَلظّاهِرَهِ لِلْعاقِلِ حُجَّتُهُ، وَالثّابِتَهِ فِى الْیَقینِ مَعْرِفَتُهُ، اَلْمُحْتَجَبِ عَنْ اَعْیُنِ

آن کس که حجّت و نشانه اش براى شخص خردمند آشکار و معرفتش به یقین ثابت و مسلّم است آن که در پرده است از دیده

الظّالِمینَ، وَالْمُغَیَّبِ عَنْ دَوْلَهِ الْفاسِقینَ، وَالْمُعیدِ رَبُّنا بِهِ الاِْسْلامَ جَدیداً

ستمکاران و آن غایب و پنهان از حکومت و دولت اهل فسق و عصیان و آن کس که پروردگار ما بوسیله اش دین اسلام را بصورت تازه و نوى باز گرداند

بَعْدَ الاِْنْطِماسِ، وَالْقُرْآنَ غَضّاً بَعْدَ الاِْنْدِراسِ، اَشْهَدُ یامَوْلاىَ اَنَّکَ اَقَمْتَ

پس از فرسودگى و قرآن را تر و تازه باز آرد پس از کهنگى گواهى دهم اى سرور من که براستى تو برپا داشتى

الصّلاهَ، وَآتَیْتَ الزَّکاهَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ،

نماز را و پرداختى زکات را و امر کردى به معروف و نهى کردى از منکر (کار زشت)

وَدَعَوْتَ اِلى سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَالْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ، وَعَبَدْتَ اللهَ

و دعوت کردى مردم را به راه پروردگارت به فرزانگى و پند نیک و پرستش کردى خدا را

مُخْلِصاً حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ، اَسْئَلُ اللهَ بِالشَّاْنِ الَّذى لَکُمْ عِنْدَهُ، اَنْ یَتَقَبَّلَ

از روى اخلاص تا مرگت فرا رسید از خدا خواهم بدان منزلت و مقامى که شما در نزد او دارید که بپذیرد

زِیارَتى لَکُمْ، وَیَشْکُرَ سَعْیى اِلَیْکُمْ، وَیَسْتَجیبَ دُعائى بِکُمْ، وَیَجْعَلَنى

زیارتى را که من از شما کردم و قدردانى کند از سعى و کوششم براى رسیدن به درگاه شماو اجابت کند دعایم را بوسیله شما و قرارم دهد

مِنْ اَنْصارِ الْحَقِّ وَاَتْباعِهِ، وَ اَشْیاعِهِ وَ مَوالیهِ وَ مُحِبّیهِ، وَالسَّلامُ عَلَیْکَ

از یاوران حق و پیروان و همراهان و دوستان و دوست دارانش و سلام بر تو

وَرَحْمَهُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ

و رحمت خدا و برکاتش

آنگاه ضریح را مى بوسى و طرف راست صورت و سپس طرف چپ را بر روى آن مى گذارى و مى گویى:

اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّد وَاَهْلِ بَیْتِهِ، وَصَلِّ

خدایا درود فرست بر آقاى ما محمّد و خاندانش و درود فرست

عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ الْهادى اِلى دینِکَ، وَ الدّاعى اِلى سَبیلِکَ، عَلَمِ

بر حسن بن على آن راهنماى بسوى دین تو و دعوت کننده بسوى راه تو پرچم

الْهُدى، وَ مَنارِ التُّقى، وَ مَعْدِنِ الْحِجى، وَ ماْوَى النُّهى، وَ غَیْثِ الْوَرى،

هدایت و مشعل تقوا و کان عقل و جایگاه فرزانگى و خرد و باران رحمت مردم و

وَسَحابِ الْحِکْمَهِ،وَبَحْرِالْمَوْعِظَهِ،وَ وارِثِ الاَْئِمَّهِ، وَ الشَّهیدِ عَلىَ الاُْمَّهِ،

ابر (ریزان) حکمت و دریاى پند و وعظ و وارث امامان و گواه بر امت،

اَلْمَعْصُومِ الْمُهَذَّبِ، وَ الْفاضِلِ الْمُقَرَّبِ، وَ الْمُطَهَّرِ مِنَ الرِّجْسِ، اَلَّذى

آن معصوم از گناه و پاکیزه و فاضل مقرّب درگاه و پاک از پلیدى، آن کس که

وَرَّثْتَهُ عِلْمَ الْکِتابِ، وَ اَلْهَمْتَهُ فَصْلَ الْخِطابِ، وَ نَصَبْتَهُ عَلَماً لاَِهْلِ

علم کتاب خود (قرآن) را به او ارث دادى و طریقه جدا کردن بین حق و باطل و داورى آن را به او الهام فرمودى و او را پرچم و نشانه اهل

قِبْلَتِکَ، وَ قَرَنْتَ طاعَتَهُ بِطاعَتِکَ، وَفَرَضْتَ مَوَدَّتَهُ عَلى جَمیعِ خَلیقَتِکَ،

قبله خود قرار دادى و مقرون ساختى فرمانبردارى او را به فرمانبردارى خود و واجب کردى دوستیش را بر همه آفریدگانت

اَللّـهُمَّ فَکَما اَنابَ بِحُسْنِ الاِْخْلاصِ فى تَوْحیدِکَ، وَاَرْدى مَنْ خاضَ

خدایا چنانچه او دل بست با اخلاصى پاک در توحید تو و محکوم کرد کسى را که در اندیشه

فى تَشْبیهِکَ، وَحامى عَنْ اَهْلِ الاْیمانِ بِکَ، فَصَلِّ یا رَبِّ عَلَیْهِ صَلاهً

تشبیه تو (به مخلوق) فرو رفته بود و حمایت کرد از ایمان دارندگان به تو پس درود فرست پروردگارا بر او درودى که

یَلْحَقُ بِها مَحَلَّ الْخاشِعینَ، وَیَعْلُو فِى الْجَنَّهِ بِدَرَجَهِ جَدِّهِ خاتَمِ النَّبِیّینَ،

او را به جایگاه خشوع کنندگان و فروتنان درگاهت رساند و برساند او را بدرجه جدش خاتم پیمبران

وَبَلِّغْهُ مِنّا تَحِیَّهً وَسَلاماً، وَآتِنا مِنْ لَدُنْکَ فى مُوالاتِهِ فَضْلاً وَاِحْساناً،

و برسان به او از جانب ما تحیّت و سلامى و بده به ما از نزد خویش در دوستیش برترى و احسان

وَمَغْفِرَهً وَرِضْواناً، اِنَّکَ ذُو فَضْل عَظیم، وَمَنٍّ جَسیم.

و آمرزش و خشنودى خود را که براستى تو داراى فضلى بزرگ و نعمتى گرانمایه هستى.

آنگاه نماز زیارت بجاى مى آورى و پس از سلام نماز مى گویى:

یا دآئِمُ یا دَیْمُومُ، یا حَىُّ یا قَیُّومُ، یا کاشِفَ الْکَرْبِ وَالْهَمِّ، وَیا فارِجَ

اى همیشگى و اى پاینده و اى زنده اى همیشه پابرجا اى برطرف کن گرفتارى و اندوه و اى زداینده

الْغَمِّ، وَیا باعِثَ الرُّسُلِ، وَیا صادِقَ الْوَعْدِ، وَیا حَىُّ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ،

غم و غصه اى برانگیزنده رسولان و اى راست وعده و اى زنده اى که معبودى جز تو نیست

اَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِحَبیبِکَ مُحَمَّد، وَوَصِیِّهِ عَلِىٍّ ابْنِ عَمِّهِ، وَصِهْرِهِ عَلَى ابْنَتِهِ،

توسل جویم بدرگاه تو بوسیله حبیبت محمّد و وصیّش على عموزاده و شوهر دخترش

اَلَّذى خَتَمْتَ بِهِمَا الشَّرایِـعَ، وَفَتَحْتَ بِهِمَا التَّاْویلَ وَالطَّلایِعَ، فَصَلِّ

آن دو بزرگوارى که پایان دادى به آن دو مذاهب را و گشودى به آن دو تأویل و رازهاى سربسته قرآن را پس درود فرست

عَلَیْهِما صَلاهً یَشْهَدُ بِهَا الاَْوَّلُونَ وَالاْخِرُونَ، وَیَنْجُو بِهَا الاَْوْلِیآءُ

بر آن دو درودى که گواهى دهند بدان پیشینیان و پسینیان و نجات یابند به آن دوستان تو

وَالصّالِحُونَ، وَاَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِفاطِمَهَ الزَّهْرآءِ والِدَهِ الاَْئِمَّهِ الْمَهْدِیّینَ،

و شایستگان درگاهت و توسّل جویم بدرگاهت بوسیله فاطمه زهرا مادر امامان راه یافته

وَسَیِّدَهِ نِسآءِ الْعالَمینَ، اَلْمُشَفَّعَهِ فى شیعَهِ اَوْلادِهَا الطَّیِّبینَ، فَصَلِّ عَلَیْها

و بانوى زنان جهانیان آن که شفاعتش پذیرفته است درباره شیعیان فرزندان پاکش درود فرست بر او

صَلاهً دآئِمَهً اَبَدَ الاْبِدینَ، وَدَهْرَ الدّاهِرینَ، وَاَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِالْحَسَنِ

درودى همیشگى و جاویدان و تا برپا است روزگار و توسّل جویم بدرگاهت بوسیله حسن

الرَّضِىِّ الطّاهِرِ الزَّکِىِّ، وَالْحُسَینِ الْمَظْلُومِ الْمَرْضِىِّ الْبَرِّ التَّقِىِّ، سَیِّدَىْ

مجتبى آن امام پاک پاکیزه و حسین مظلوم آن امام پسندیده و نیکوکار با تقوى دو آقاى

شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّهِ، اَلاِْمامَیْنِ الْخَیِّرَیْنِ، اَلطَّیِّبَیْنِ التَّقِیَّیْنِ، اَلنَّقِیَّیْنِ

جوانان اهل بهشت آن دو امام برگزیده پاکیزه با تقواى بى عیب

الطّاهِرَیْنِ، اَلشَّهیدَیْنِ الْمَظْلُومَیْنِ الْمَقْتُولَیْنِ، فَصَلِّ عَلَیْهِما ما طَلَعَتْ

و پاک و آن دو شهید مظلوم کشته (راه حق) پس درود فرست بر آن دو تا هرگاه که (جهانى برپاست و) سر زند

شَمْسٌ وَما غَرَبَتْ، صَلاهً مُتَوالِیَهً مُتَتالِیَهً، وَاَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِعَلِىِّ بْنِ

و غروب کند خورشیدى درودى پشت سر هم و پى درپى و توسّل جویم بدرگاهت به على بن

الْحُسَیْنِ سَیِّدِالْعابِدینَ، اَلْمَحْجُوبِ مِنْ خَوْفِ الظّالِمینَ، وَبِمُحَمَّدِ بْنِ

الحسین آقاى عبادت کنندگان و مستور از ترس ستمکاران و به محمّد بن

عَلِىٍّ الْباقِرِ الطّاهِرِ، اَلنُّورِ الزّاهِرِ، اَلاِْمامَیْنِ السَّیِّدَیْنِ، مِفْتاحَىِ الْبَرَکاتِ،

على باقر آن امام پاک و آن روشنى تابناک آن دو امام بزرگ کلید هر برکت

وَمِصْباحَىِ الظُّلُماتِ، فَصَلِّ عَلَیْهِما ما سَرى لَیْلٌ وَما اَضآءَ نَهارٌ، صَلاهً

و چراغ هر تاریکى و ظلمت درود فرست بر آنها تا بگذرد شبى و بتابد روزى درودى

تَغْدُو وَتَرُوحُ، وَاَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد الصّادِقِ عَنِ اللهِ، وَالنّاطِقِ

در بامداد و پسین و توسّل جویم بدرگاهت بوسیله جعفر بن محمّد آن راستگوى از طرف خدا و گویاى

فى عِلْمِ اللهِ، وَبِمُوسَى بْنِ جَعْفَر الْعَبْدِ الصّالِحِ فى نَفْسِهِ، وَالْوَصِىِّ

دانش خدا و به موسى بن جعفر آن بنده اى که خود به خود شایسته و صالح بود و آن وصىّ

النّاصِحِ، اَلاِْمامَیْنِ الْهادِیَیْنِ الْمَهْدِیَّیْنِ، اَلْوافِیَیْنِ الْکافِیَیْنِ، فَصَلِّ عَلَیْهِما

خیرخواه که هر دوى آنها دو امام راهنماى راه یافته و وافى و کافى بودند پس درود فرست بر آن دو

ما سَبَّحَ لَکَ مَلَکٌ، وَتَحَرَّکَ لَکَ فَلَکٌ، صَلاهً تُنْمى وَتَزیدُ، وَلا تَفْنى وَلا

تا هرگاه که تسبیحت کند فرشته اى و در جنبش باشد به فرمانت فلکى، درودى با برکت که فزونى یابد و فنا و زوال

تَبیدُ، وَاَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِعَلِىِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا، وَبِمُحَّمَدِ بْنِ عَلِىٍّ الْمُرْتَضَى،

نپذیرد و توسّل جویم بدرگاهت بوسیله على بن موسى الرضا و به محمّد بن على مرتضى (پسندیده)

اَلاِْمامَیْنِ الْمُطَهَّرَیْنِ الْمُنْتَجَبَیْنِ، فَصَلِّ عَلَیْهِما ما اَضآءَ صُبْحٌ وَدامَ،

آن دو امام پاک و برگزیده درود فرست بر آن دو تا روشن باشد بامدادى و (روزى) برپاست

صَلاهً تُرَقّیهِما اِلى رِضْوانِکَ فِى الْعِلِّیّینَ مِنْ جِنانِکَ، وَاَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِعَلىِّ

درودى که بالا برد آن دو را بسوى رضوانت در بلندترین جاهاى بهشتت و توسّل جویم بدرگاهت به على بن

بْنِ مُحَمَّد الرّاشِدِ، وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ الْهادِى، اَلْقآئِمَیْنِ بِاَمْرِ عِبادِکَ،

محمّد آن امام با رشد و حسن بن على هادى که هر دوى آنان قیام کردند به کار بندگانت

اَلْمُخْتَبَرَیْنِ بِالْمِحَنِ الْهایِلَهِ، وَالصّابِرَیْنِ فِى الاِْحَنِ الْمائِلَهِ، فَصَلِّ

و به محنت هاى هراس انگیز آزمایش شدند و در برابر کینه هاى لغزاننده بردبارى کردند پس درود فرست

عَلَیْهِما کِفآءَ اَجْرِ الصّابِرینَ، وَاِزآءَ ثَوابِ الْفآئِزینَ، صَلاهً تُمَهِّدُ لَهُمَا

بر آنان معادل مزد همه بردباران و برابر پاداش رستگاران درودى که آماده کند براى آن دو

الرِّفْعَهَ، وَاَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ یا رَبِّ بِاِمامِنا، وَمُحَقِّقِ زَمانِنَا، اَلْیَوْمِ الْمَوْعُودِ،

بلندى رتبه را و توسّل جویم به درگاهت پروردگارا به امام خودمان و محقّق زمانمان آن روز موعود

وَالشّاهِدِ الْمَشْهُودِ، وَالنُّورِ الاَْزْهَرِ، وَالْضِّیآءِ الاَْنْوَرِ، اَلْمَنْصُورِ بِالرُّعْبِ،

و آن گواه گواهى شده و درخشنده ترین نور و روشنترین تابش آن یارى شده به رعب و ترس (که رعبش در دل ها افتد)

وَالْمُظَفَّرِ بِالسَّعادَهِ، فَصَلِّ عَلَیْهِ عَدَدَ الثَّمَرِ، وَاَوْراقِ الشَّجَرِ، وَاَجْزآءِ

و آن پیروزمند بوسیله سعادت پس درود فرست بر او به شماره میوه ها و برگ هاى درختان و یک یک

الْمَدَرِ، وَعَدَدَ الشَّعْرِ وَالْوَبَرِ، وَعَدَدَ ما اَحاطَ بِهِ عِلْمُکَ، وَاَحْصاهُ کِتابُکَ،

ریگ ها و به عدد موها و کرک ها و به شماره آنچه دانشت بدان احاطه دارد و نامه ات آن را بشمارد

صَلاهً یَغْبِطُهُ بِها الاَْوَّلُونَ وَالاْخِرُونَ، اَللّـهُمَّ وَاحْشُرْنا فى زُمْرَتِهِ،

درودى که غبطه خورند بدان پیشینیان و پسینیان خدایا ما را در گروه او محشور گردان

وَاحْفَظْنا عَلى طاعَتِهِ، وَاحْرُسْنا بِدَوْلَتِهِ، وَاَتْحِفْنا بِوِلایَتِهِ، وَانْصُرْنا عَلى

و به پیرویش نگهداریمان کن و به دولت او محفوظمان بدار و دوستى او را به ما تحفه ده و یاریمان ده بر

اَعْدآئِنا بِعِزَّتِهِ، وَاجْعَلْنا یا رَبِّ مِنَ التَّوّابینَ، یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ، اَللّـهُمَّ

دشمنانمان به عزّت و شوکت او و قرارمان ده پروردگارا از توبه کنندگان اى مهربانترین مهربانان، خدایا

وَاِنَّ اِبْلیسَ الْمُتَمَرِّدَ اللَّعینَ، قَد اِسْتَنْظَرَکَ لاِِغْوآءِ خَلْقِکَ فَاَنْظَرْتَهُ،

و از آن سو شیطان سرکش ملعون از تو مهلت خواسته تا خلقت را گمراه کند و تو مهلتش دادى

وَاسْتَمْهَلَکَ لاِِضْلالِ عَبیدِکَ فَأمْهَلْتَهُ، بِسابِقِ عِلْمِکَ فیهِ، وَقَدْ عَشَّشَ

و از تو فرصت خواسته براى از راه بدر بردن بندگانت و تو فرصتش دادى از روى آن علمت که از پیش درباره اش گذشته و او لانه کرده

وَکَثُرَتْ جُنُودُهُ، وَازْدَحَمَتْ جُیُوشُهُ، وَانْتَشَرَتْ دُعاتُهُ فى اَقْطـارِ

و لشکرش زیاد شده و قشونش انبوه گشته و خوانندگان بسوى او در اطراف زمین

الاَْرْضِ، فَاَضَلُّوا عِبادَکَ، وَاَفْسَدُوا دینَکَ، وَحَرَّفُوا الْکَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ،

پراکنده شده و بندگانت را گمراه کرده و دین تو را به فساد کشانده و کلمات (و سخنان تو را) جابجا کرده (و تغییر داده اند)

وَجَعَلُوا عِبادَکَ شِیَعاً مُتَفَرِّقینَ، وَاَحْزاباً مُتَمَرِّدینَ، وَقَدْ وَعَدْتَ نَقْضَ

و بندگانت را بصورت گروههاى پراکنده و دستجات سرکش در آورده و تو خود وعده کردى که ریشه

بُنْیانِهِ، وَتَمْزیقَ شَاْنِهِ، فَاَهْلِکْ اَوْلادَهُ وَجُیُوشَهُ، وَطَهِّرْ بِلادَکَ مِنِ

و پایه اش را درهم شکنى و تشکیلاتش را برهم زنى، پس فرزندان و لشگریانش را نابود کن و شهرها و بلاد خود را از

اخْتِراعاتِهِ وَاخْتِلافاتِهِ، وَاَرِحْ عِبادَکَ مِنْ مَذاهِبِهِ وَقِیاساتِهِ، وَاجْعَلْ

بدعت ها و اختلاف هایى که ایجاد کرده پاک کن و بندگانت را از راه ها (و روش ها) و قیاس هاى او (که در کار دین کرده) راحت کن و چرخ

دآئِرَهَ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ، وَابْسُطْ عَدْلَکَ، وَاَظْهِرْ دینَکَ، وَقَوِّ اَوْلِیآئَکَ،

بد روزگار را بر ایشان به گردش درآور و عدل و دادت را بگستران و دین و آیینت را آشکار سازو دوستانت را نیرو ده

وَاَوْهِنْ اَعْدآئَکَ، وَاَوْرِثْ دِیارَ اِبْلیسَ وَدِیارَ اَوْلِیآئِهِ اَوْلِیآئَکَ، وَخَلِّدْهُمْ

و دشمنانت را خوار گردان و سرزمین هاى شیطان و سرزمین هاى دوستانش را به دوستانت واگذار فرما و او و اتباعش را

فِى الْجَحیمِ، وَاَذِقْهُمْ مِنْ الْعَذابِ الاَْلیمِ، وَاجْعَلْ لَعآئِنَکَ الْمُسْتَوْدَعَهَ فى

در جهنّم مخلد بدار و از عذاب دردناک به آنها بچشان و لعنت هاى خود را که در جاهاى

مَناحِسِ الْخِلْقَهِ، وَمَشاویهِ الْفِطْرَهِ، دآئِرَهً عَلَیْهِمْ، وَمُوَکَّلَهً بِهِمْ،وَجارِیَهً

نحس خلقت و مناظر زشت طبیعت به ودیعت نهاده اى همه را بر سر آنها فرو ببار که موکل بر آنها گردند و در میان آنان

فیهِمْ کُلَّ مَسآء وَصباح، وَغُدُوٍّ وَرَواح، رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْیا حَسَنَهً وَفِى

جارى باشد در هر شام و صبح و هر چاشتگاه و پسین پروردگارا به ما در دنیا حسنه (خوبى) و در

الاْخِرَهِ حَسَنَهً، وَقِنا بِرَحْمَتِکَ عَذابَ النّارِ، یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

آخرت نیز حسنه عطا فرما و نگاهمان دار به رحمت خویش از عذاب دوزخ اى مهربانترین مهربانان.

آنگاه آنچه را براى خود و برادرانت دوست دارى از خدا طلب کن.(۱)

۱. بحارالانوار، جلد ۹۹، صفحه ۶۷ و مصباح الزائر، صفحه ۴۰۹ – ۴۱۳ (با اندکى تفاوت).