جنایات سپاه عمر بن سعد در عصر عاشوراء

اشاره:

جنایت کاران سفاک شمر بن ذی الجوشن، پس از شهادت امام حسین(علیه السلام) به خیمه های آن حضرت یورش برده و آن ها را غارت کردند و چهارپایان، لباس ها، صندوق ها، اسلحه ها، خوارکی ها و هر چه یافتند، تمامی آن ها را به یغما بردند. آنان، حتی حریم اهل بیت(علیه السلام) را مراعات نکرده و زیور آلات و البسه بانوان را به اجبار از آنان ستاندند و به تاراج بردند(۱)

۲-آتش زدن خیمه ها :

پس از غارت، اقدام به آتش زدن خیمه ها نمودند. در اندک مدتی تمامی خیمه ها هر چه در آن ها بود، در آتش ظلم یزیدیان سوخت و نابود شد و حتی جان بازماندگان و یتیمان کاروان حسینی، با خطر آتش سوزی مواجه گردید. (۲)

۳-اسب دوانی بر پیکر شهیدان :

عمر بن سعد، بنا به دستور کتبی عبیدالله بن زیاد، تصمیم به اسب دوانی بر پیکرهای خونین شهیدان گرفت.ده نفر برای این کار پیش قدم شده و پس از نعل بندی اسبان خویش بر پیکرهای شهیدان کربلا، اسب تاختند.(۳)

۴-ارسال سر مقدس امام حسین(علیه السلام) به کوفه :

عمر بن سعد، برای خوش خدمتی بیشتر ، دستور داد سر بریده امام حسین(علیه السلام) را در عصر عاشورا با شتاب و سرعت به کوفه ببرند و عبیدالله را از پایان یافتن غائله کربلا با خبر گردانند. این مأموریت به عهده خولی بن یزید اصبحی گذاشته شد. ولی وی شب هنگام به کوفه رسید و در آن وقت، دارالاماره بسته بود. به همین جهت شب را در خانه خویش گذرانید و سر امام حسین(علیه السلام) را از ترس همسرش در تنوری پنهان کرد و در بامداد روز یازدهم به دارالاماره رفت و سر آن حضرت را تحویل عبیدالله بن زیاد داد. (۴)

پی نوشت:

 ۱-الارشاد (شیخ مفید)، ص ۴۶۸؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج۱، ص ۳۹۹

۲-لهوف سید بن طاووس، ص ۱۵۰

۳-الارشاد، ص ۴۶۹

 ۴-همان، ص ۴۷۰؛ منتهی الآمال، ج۱، ص ۴۰۱