احمد نراقى حاج مولى احمد نراقى (متوفاى ۱۲۴۵ هـ  . ق) از اکابر فقهاى شیعى در سده سیزدهم هجرى است. وى در سال ۱۱۸۵ یا ۱۱۸۶ در نراق و در خانواده اى

داورى شیرازى محمّد داورى شیرازى (متوفاى ۱۲۸۳ هـ  . ق) سومین فرزند سخنور توانا وصال شیرازى (متولد ۱۱۹۷ هـ  . ق) است که به انواع هنر آراسته بوده و

بیدل دهلوى مولانا ابوالمعالى عبدالقادر (بیدل) دهلوى (متوفاى ۱۱۳۳هـ  . ق) از عرفاى بلند پایه و شعراى گرانمایه و بلند آوازه نیمه اول سده دوازدهم

اشاره: شیخ علاءالدوله سمنانى (متوفاى ۷۳۶ ه.  . ق) به سال ۶۵۹ ه.  . ق در بیابانک از توابع سمنان به دنیا آمد و در خانواده اى بزرگ و صاحب نام پرورش

اشاره: خواجه جمال الدین سلمان ساوجى (متوفاى ۷۷۸ ه.  . ق) از سخنوران نامى و چیره دست سده هشتم هجرى است. پدرش خواجه علاءالدین ساوجى از دانشمندان

اشاره: حاج میرزامهدى طبیب (کیوان) کاشانى (زنده تا سال ۱۲۹۴ ه.  . ق) از شعراى آیینى و گمنام نیمه دوم سده سیزدهم هجرى است. کیوان، ایام کودکى و

اشاره: ابومحمد مصلح‌الدین، مشهور به سعدی شیرازی، شاعر و حکایت‌نویس فارسی‌زبان شیرازی و یکی از «سه  ملک سخن» در کنار فردوسی و انوری است.

اشاره:  ابوالقاسم حسن بن احمد عنصرى بزرگ ترین قصیده پرداز و مدح سراى قرن پنجم بلکه زبان پارسى است و تا کنون بدین پایه و مایه در جَزالت لفظ و

سنایى در میان شاعران پارسیگوى مقام و مرتبه‏اى بس بلند دارد و گذشته از مقام شاعرى، برخى او را حکیم، و صوفیه و عرفا او را شیخ خوانده‏اند. سنائى