چون یادآوری از صالحین و شایسته کاران و علی الخصوص ائمه و پیشوایان دین به عمل آید براستی رحمت نازل میشود و از آنجائیکه موضوع باید همیشه بکر و

حکیم سنایى غزنوى (متوفّاى ۵۴۵ هـ  . ق) با نام مجدود و کنیه ابوامجد از شاعران گرانمایه و عارفان بلندپایه نیمه اوّل شده ششم هجرى است. وى در اواسط

حسن بیگ عتابى تَکلُّو فرزند بخشى بیگ تکلّو از شعراى نام آشناى سده یازدهم هجرى است. از تاریخ ولادت او اطلاعى در دست نیست و در سال و کیفیّت فوت او

چند و چون هر انسانی به چند و چون دل اوست.۱ مؤمن به عزای حبیب خدا چون ننشیند که خداوند او را (أشدُّ حُباً) نسبت به خود خوانده است.۲ مسلمان بر حبیب

ملاّ مهرعلى (فدوى) خویى (متوفاى ۱۲۶۲ هـ  . ق) از شعرا و فضلاى نیمه اول سده سیزدهم هجرى است. وى در زمانه محمّد شاه قاجار مى زیسته و طبق نوشته میرزا

میرزا محمّد (فدایى) مازندرانى (درگذشته نیمه دوم سده سیزدهم هجرى) از شعراى توانا و عاشورایى سرایانِ درد آشناى سده سیزدهم هجرى است. آقاى فریدون

میرزا اسدللّه خان غالب دهلوى (متوفاى ۱۲۸۵ هـ  . ق) در سال ۱۲۱۲ هـ  . ق در شهر آگره کشور هند به دنیا آمد. پدر وى عبداللّه بیگ خان و مادرش عزّت

ملک الشّعراء میرزا محمّدحسین (عنقا) اصفهانى (متوفاى ۱۳۰۸ هـ  . ق) فرزند ارشد هماى شیرازى است و برادرانش طرب اصفهانى و سهاى اصفهانى بودند۱ که

حاج میرزاحسن (صفى) اصفهانى (متوفاى ۱۳۱۶ هـ  . ق) از عرفاى پرآوازه سده سیزدهم و اوایل سده چهاردهم هجرى است. وى در ۱۲۵۱ هـ  . ق در اصفهان به دنیا