بُرَیر بن خُضَیر هَمْدانی مِشْرَقی، قاری سرشناس کوفه بود که در مسجد کوفه به تدریس قرآن اشتغال داشت. وی از شیعیان و ارادتمندان خاص اهل بیت

مرحوم شیخ طوسی او را از اصحاب امام صادق (علیه السلام) دانسته  و در جای دیگر، او را از ثقات اصحاب حضرت رضا (علیه السلام)  و در محل دیگر، او را از

« سعید بن جبیر » از شیعیان برجسته‌ی حضرت سجاد علیه السلام بود که پایداری‌اش در مسیر صحیح، به شهادتش به دست پلید حجاج بن یوسف ثقفی منجر شد. او از

«محمدبن اورمه قمی» یکی از محدثان بزرگ و ارجمند شیعه است. که شناخت شخصیت و خدمات او، در حوزه حدیث و روایت، کاری شایسته است. اسم او، محمد، نام

حُمران‌بن اَعْیَن بن سُنسُن شیبانى، محدّث امامى قرن دوم. کنیه‌اش را ابوالحسن و ابوحمزه ذکر کرده‌اند. وى در زمره تابعین بود . حمران، برادر

علی بن یَقْطین بن موسی بغدادی ( ۱۲۴ق-۱۸۲ق)، محدّث، فقیه، متکلّم و از بزرگان شیعه در دوران امام صادق(ع) و امام کاظم(ع). وی اهل کوفه و ساکن بغداد بود.

حسن بن محبوب، راوی و فقیه برجسته امامی و از اصحاب امام کاظم، امام رضا و امام جواد علیهم‌السلام می باشد. ۱ – نَسَب حسن بن محبوب [ویرایش] نامش

مطلع نیشابور – از شهرهاى بزرگ سرزمین پهناور خراسان – از پیشینه فرهنگى شکوهمندى برخوردار است. از دیر زمان، نام و شهرت آن، در رسانه هاى

اشاره شناسایى و جذب افراد مستعد و آماده و تربیت آنان بر اساس تربیتهاى اسلامی‌ و مجهّز ساختن آنان به انواع علوم مورد نیاز جامعه، از رسالتهاى