منابع تاریخ اسلام، نسب او را چنین ضبط کرده اند: عثمان بن عفان بن ابی العاص بن امیه بن عبد شمس بن عبد مناف ابن قصی القرشی الاموی. عثمان از طایفه

المعتمد علی الله، فرزند متوکل عباسی و برادر الموفق بالله پانزدهمین خلیفه عباسی در قرن سوم قمری بود. دوران خلافت او آشفته و پُرتنش بود و سررشته

المطیع لله (متوفای ۳۶۳ق)، بیست و سومین خلیفه عباسی بود که پس از مستکفی بالله در سال ۳۳۴ ق به خلافت رسید. در دوران خلافت او دیلمیان بر دربار عباسی

المعتزّ عباسی، فرزند متوکل عباسی سیزدهمین خلیفه عباسی در قرن سوم قمری بود. وی در ۲۴ سالگی پس از سه سال و شش ماه و چهارده روز خلافت به دست سرداران

راضی بِالله، ابوالعباس محمد بن مقتدر عباسی (رجب ۲۹۷ ـ ربیع الاول ۳۲۹ / مارس ۹۱۰ ـ دسامبر ۹۴۰)، بیستمین خلیفه عباسی (حک‍ جمادی الاول ۳۲۲ ـ ربیع

یَزید بن معاویه بن ابی‌سفیان (۲۶-۶۴ق)، دومین حاکم اُمَوی است که به دستور وی، امام حسین (علیه السلام) و یارانش در کربلا به شهادت رسیدند. یزید پس

هشام‌ بن عبدالمک، ‌بن مروان حکم، دهمین خلیفه اموی و هفتمین خلیفه مروانی (خلافت: ۱۰۵-۱۲۵) است. وی از قبیله قریش، از اعراب عدنانی و از طایفه بنی

ولید بن یزید بن عبد الملک بن مروان بن حکم بن ابی العاص بن امیه اموی دمشقی، یازدهمین خلیفه اموی که فردی بی بند و بار و عیاش در حدود یک سال و چند

زندگینامه ولید بن عبدالملک بن مروان بن حکم از خاندان اموی است. او در سال ۵۰ قمری[۱] یا سال ۵۲ قمری در مدینه متولد شد.[۲] کنیه اش را ابوالعباس گفته