عابِس بن ابی‌شَبیب شاکِری یا عابس بن شبیب شاکری، (درگذشت ۶۱ق)، از اصحاب امام حسین(ع) و شهیدان کربلا[۱] و اهل قبیله بنی‌شاکر از قبیله هَمْدان. او

اشاره: ‏‏ نهضت سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) از سه رکن اصلى تشکیل شده است: ۱ـ رهبر قیام; ۲ـ حضرت امام زین العابدین(ع) و زینب کبرى(س); ۳ـ یاران

 سال ۶۰ هجرى قمرى پس از آن که اهالى کوفه، به ویژه شیعیان این شهر از حضور امام حسین(علیه السلام) در مکه معظمه و امتناع وى از بیعت با یزید بن معاویه

واضح تُرکى غلام حرث سلمانى مذحجى و اصالتا از نواحى آذربایجان بود.او از مردان پاکدامن و شیعیان واقعى و علاقمند به اهل‎بیت علیهم السلام بوده و

بُرَیر بن خُضَیر هَمْدانی مِشْرَقی، قاری سرشناس کوفه بود که در مسجد کوفه به تدریس قرآن اشتغال داشت. وی از شیعیان و ارادتمندان خاص اهل بیت

در واقعه کربلا افرادی شجاع و وفادار همراه امام حسین علیه السلام تا پای جان جنگیدند ودر نهایت از جام شهادت سیراب گردیدند. یکی از آنها حبیب بن

مقدّمه رخداد خونبار عاشورا، پرپرشدن شیرخواره سیدالشهدا(علیه السلام) و حتی پایمال شدن بعضى از دختران کوچک زیر سمّ اسبان (۱)، تصویری براى انسان

اشاره: ایرانیان همچون دیگر ملتها دین اسلام را به این دلیل پذیرفتند که دینی آسمانی است و فرامین آن خدایی و پیام آن با پیام فطرت سازگار است. در این

پرسش: در روایات هست که شهدای عاشورا کسانی اند که نه قبلی ها و نه بعدی ها بر آن ها سبقت نخواهند گرفت و به مقام آن ها نمی رسند. آیا عالمان بزرگ دین،