مقام امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

قبرستان وادی السلام

وادی السلام قبرستان قدیمی و تاریخی است که در شمال شرقی شهر نجف واقع شده است. این مکان مقدس کیلومترها مساحت دارد و قدمت آن به بیش از هزاران سال می رسد. در آن قبور تعدادی از پیامبران وبسیاری از سادات، صالحان، بزرگان و علمای دین قرار دارد و بسیاری از قبرهای آن دارای بقعه و گنبد می باشد. وجود مقام حضرت هود علیه السلام و صالح علیه السلام و گنبد و بارگاه برفراز قبر آن دو پیامبر عظیم الشأن و تصریح معصومان علیهم السلام بر دفن آن ها در این مکان، از قدمت بسیار زیاد این مکان حکایت می کند. دفن آدم ابوالبشر علیه السلام و نوح پیامبر علیه السلام در نجف اشرف، دلیل روشنی است بر این که قدیمی ترین مقبره بر روی کره خاکی در همین منطقه است.

مقام امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در قبرستان وادی السلام

در داخل قبرستان بزرگ و قدیمی وادی السلام مقامی وجود دارد که در طول قرن ها به مقام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف شهرت داشته است. این مقام در سمت غربی قبرستان واقع شده است و برای آن مقام، گنبد و بارگاهی است و دارای محرابی است که درون آن سنگ مرمری قرار دارد که زیارتنامه حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بر آن نقش بسته است.

در سمت راست مقام، چاهی قرار دارد که زائران و عشاق امام عجل الله تعالی فرجه الشریف از آب آن تبرک می جویند.

اهمیت مقام امام زمان در وادی السلام

در طول قرنهای متمادی عاشقان و موالیان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از راه های دور و نزدیک به عشق کعبه مقصود خویش به این مکان شریف آمده و به راز و نیاز پرداخته اند. در این مکان مقدس، صدها عاشق توفیق تشرف خدمت امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را پیدا کرده و کرامات بی شماری را از آن بزرگوار مشاهده کرده اند. چه بسیار بیماران صعب العلاجی، که با نفس مسیحایی آن حضرت شفا یافته اند و چه حاجت مندانی که در این مکان مقدس پس از یک عمر «یابن الحسن» گفتن، حاجت روا گشته و به مقصود خویش رسیده اند و از بوستان وجود شریفش خوشه برچیدند.

در طول قرون و اعصار، قبرستان وادی السلام محل راز ونیاز و خلوت اهل دل بوده است و بسیاری از فقها، علما و صلحا ساعاتی از روز را در وادی السلام به تفکر و عبادت می پرداختند؛ چنانچه در حالات مرحوم مجلسی آمده است که در ایام تشرف خود به نجف اشرف، شبها در حرم مطهر و روزها در مقام حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف در وادی السلام به عبادت و ریاضت مشغول بوده است.

۱. این مکان محل عبور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و یارانشان به سوی کوفه می باشد. حضرت علی علیه السلام می فرمایند: «گویی او را با چشم خود می بینم که از «وادی السلام» عبور کرده و بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانی اش می درخشد و برق می زند به سوی مسجد سهله در حرکت است و زیر لب زمزمه ای دارد و خدای را این گونه می خواند: لااِلهَ الاّ الله حَقّاً حَقّاً…».[۱]

۲. این مکان محل دیدار رسول خدا صل الله علیه و آله وسلم و امیرالمؤمنین علیه السلام است؛ رسول خدا صل الله علیه و آله وسلم به امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «انت اخی و میعاد ما بینی و بینک وادی السلام؛ تو برادر من هستی، وعده دیدار من و تو در وادی السلام است.»[۲]

۳. وادی السلام محل رجعت[۳] عده کثیری از انبیا، اوصیا، صلحا و مؤمنان در زمان رجعت خواهد بود.

۴. ارواح مؤمنین و مؤمنات در وادی السلام گرد می آیند؛ چنانچه علما در کتابهای معاد به این نکته اشاره کرده اند. در طول تاریخ، علما و بزرگان وصیت می کردند تا جنازه آنها دراین قبرستان دفن شود. از امام صادق علیه السلام نقل شده است: «هر مؤمنی که در شرق یا غرب عالم از دنیا برود، خداوند روحش را به وادی السلام می برد».[۴] از این قبرستان هفتاد هزار نفر بدون حساب وارد بهشت می شوند. امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید: «در این سرزمین ارواح مؤمنان دسته دسته با یکدیگر صحبت می کنند و هر مؤمنی در هر جایی از زمین بمیرد، به او گفته می شود: به وادی السلام ملحق شو که وادی السلام جایگاهی از بهشت است.[۵] و روایت شده است که عذاب قبر و سؤال نکیر و منکر از کسی که در این قبرستان دفن شود، برداشته می شود.[۶]

پی نوشت:

[۱] . بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۹۱.

[۲] . کافی، ج۳، ص۱۳۱.

[۳] . رجعت، در لغت به معنی بازگشت است و در اصطلاح، یکی از اعتقادات ما شیعیان است که در زمان ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف عده ای از انبیا و امامان علیهم السلام و مؤمنان محض و کافران محض به این دنیا برخواهند گشت و مؤمنان توفیق درک حضور حضرت را پیدا خواهند کرد و از دولت کریمه حضرت برخوردار خواهند شد و کافران قبل از برپایی دادگاه عدل الهی، در دنیا مجازات خواهند شد.

[۴] . بحارالانوار، ج۱۰۰، ص۲۳۳.

[۵] . همان، ص۲۳۴، حدیث۲۶.

[۶] . بحارالانوار، ج۱۰۰، ص۲۳۲.

منبع :امان – تیر و مرداد ۱۳۸۶، شماره ۵.