- زمان مطالعه : 3 دقیقه
- توسط : حمید الله رفیعی
- 0 نظر
معیارهای انتخاب دوست، حفظ آن و نوع روابط با او در روایاتی از امیرالمومنین علی(علیه السلام) چنین بیان شده است:
۱ – از دوستت ایمن مباش تا این که او را بیازمایى و بسیار با احتیاط با دشمنت برخورد کن.
۲ – دوراندیش کسى است که دوست نیک را برگزیند، زیرا که فرد به دوستش سنجیده مىشود.
۳ – براى خدا دوست بدار کسى را که براى اصلاح دین با تو نبرد مىکند و تو را یقین نیک و درست مىآموزد.
۴ – دوستت را گرامى دار و از دشمنت درگذر تا فضل و مردانگى براى تو مسلم گردد.
۵- لغزش دوستت را ببخش تا دشمنت تو را پاک پندارد.
۶ – هر کس با مردم گذشت و جوانمردى داشته باشد، از دوستى آنان برخوردار گردد.
۷ – دوستت را با نیکى و خوش‌رفتارى سرزنش کن و بدىها و زشتىهاى او را با بخشش و هدیه دفع کن و ازخود دور ساز.
۸ – هر کس در راه رضاى خدا(با دیگرى) همنشینى کند، همنشینى با او نیک و گرامى و دوستیش پایدار است.
۹ – برادرى و دوستى با نیکان مغتنم است و همچنین دورى گزیدن از همنشینى با بدان و بدکاران.
۱۰ – با خردمندان هم صحبت باش، با دانشمندان همنشینى کن و بر هواى نفس پیروز شو تا رفیق گروه برتر و بالاتر شوى.
۱۱ – همنشینى با دوست عاقل، روح را زنده مىکند.
۱۲ – هر که دوستیش با تو در راه خدا نیست، از او بترس، زیرا که دوستیش پست و همنشینى با وى زشت است.
۱۳ – دوستى دنیازدگان به کمترین چیزى که پیدا شود و پیش آید از بین مىرود.
۱۴ – آنان که براى یارى خدا با هم برادرى مىکنند دوستى‌شان براى پایدارى سبب آن دوستى، پاینده و پایدار است.
۱۵ – دوستى دینداران با یکدیگر دیر قطع مىشود و دوام و ثباتش دایمى است.
۱۶ – دوست هر کس، عقل اوست.
۱۷ – پیوند دوستى را با برادران دینى خود محکم سازید که آنان ذخایر دنیا و آخرت هستند. مگر نشنیدهاید که خداوند در قرآن شریف به تاثر گمراهان در قیامت اشاره کرده که مىگویند: (در روز سخت) نه شفیعى داریم، نه دوستى که در کارمان همت گمارد.
۱۸ – با دوستان همراهى کردن، دوستى را پایدار مىدارد.
۱۹ – هر که را دوست مىدارید، در راه خدا و براى او دوست بدارید و هر کس را دشمن مىدارید، در راه خدا و براى او دشمن بدارید.
۲۰ – اگر با شمشیرم بر بینى (فرق – دماغ) مؤمن بزنم تا مرا دشمن بدارد، دشمن نخواهد شد و اگر همه دنیا را در گلوى منافق بریزم تا مرا دوست بدارد، دوست نخواهد داشت و این حقیقتى است که بر زبان پیامبر امى(صلی الله علیه و آله و سلم) جاری شده که فرمود: «اى على! هیچ مؤمنى تو را دشمن نمىدارد و هیچ منافقى تو را دوست نخواهد داشت.»
۲۱ – دو کس در مورد من هلاک خواهند شد: دوست غلوکننده و دشمن سرسخت.
۲۲ – سودمندترین گنج‌ها، دوستى دلهاست.
۲۳ – دوستى با تلخی و جدال نشاید.
۲۴ – هر کس دوستت دارد، (تو را از بدى) نهى کند و کسى که دشمنت دارد فریبت دهد.
۲۵ – دوستى مقام و ریاست، انسان را از دوستى به پروردگار باز دارد.
۲۶ – کسى که مرا دوست دارد در هنگام مرگ مرا به گونهاى مىیابد که دوست مىدارد، و کسى که مرا دشمن دارد در آن هنگام به گونهاى مرا خواهد یافت که ناخوشایندش مىباشد.
۲۷- اموالتان را متوجه کسى سازید که دلهایتان او را دوست دارد.
۲۸ – کسى که از خدا بترسد، مردم او را دوست دارند.
۲۹- کسى را که به خاطر اصلاح دین با تو مبارزه مىکند و تو را یقین نیکو مىآموزد براى خدا دوست بدار.
۳۰ – برحذر باش از دوستى با دشمنان خدا و خالص نمودن دوستى براى غیردوستان خدا، چرا که هر گروهى را دوست داشته باشید، با آنان محشور خواهید شد.
۳۱ – زبان، بیان‌کننده مراتب دوستى است، اما ظاهر حال، حاکى از محبت دل است.
۳۲ – شایسته‌ترین فرد براى دوستى، کسى است که سودش براى تو و زیانش براى دشمن تو باشد.
۳۳ – در دوست داشتن، زیاده‌روى مکن.
۳۴ – محبت قلبى، با دوستى محکم گردد.
۳۵ – سه چیز موجب محبت دلهاست: دیندارى، فروتنى و بخشندگى.
۳۶ – سه چیز محبت‌آور است: خوش‌خلقى، رفاقت نیکو و تواضع.
۳۷ – چشم دوست، ازدیدن عیب‌هاى دوست، نابینا و گوشش از شنیدن بدیهایش، ناشنواست.
۳۸ – از دست دادن دوستان، غربت و تنهایى است.
۳۹ – کسى که چیزى را دوست بدارد، همواره به یاد او سخن گوید.
۴۰ – آن که ما اهل بیت را دوست بدارد، باید پوششى از بلا را مهیا سازد (یعنى آماده پذیرفتن بلاها از سوى مخالفین ما باشد).
منبع
۱. کتاب غررالحکم
۲. نهج البلاغه
فایل تصویری در سایت شما
فایل صوتی در سایت شما
به اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی