شیعه حقیقی از نظر حضرت زهرا(س)

مردی به همسرش گفت: به حضور حضرت زهرا(سلام الله علیها) برو و از قول من به آن حضرت بگو: «من از شیعیان شما هستم، آیا شما قبول دارید که من از شیعیان شما هستم؟!» همسر او به حضور فاطمه زهرا(سلام الله علیها) آمد و پیام شوهرش را ابلاغ کرد. حضرت به او فرمود: به شوهرت بگو:

«ان کنت تعمل بما امرناک و تنتهی عما زجرناک، فانت من شیعتنا و الا فلا» اگر تو آنچه را که ما امر کرده‌ایم انجام می‌دهی و از آنچه نهی نموده‌ایم، بجا نمی‌آوری، پس از شیعیان ما هستی و گرنه، از شیعیان ما نیستی.

همسر نزد شوهرش آمد و گفتار حضرت زهرا(سلام الله علیها) را به او ابلاغ کرد، شوهر او از این پاسخ، محزون گردید و آه و ناله‌اش بلند شد و می‌گفت: «وای بر من! کیست که به گناه آلوده نباشد، بنابراین اگر من از گناه پاک نگردم، شیعه نیستم و وقتی که شیعه نبودم، جاودانه در دوزخ خواهم بود، وای بر من چه خاکی بر سرم کنم؟!…»

همسر او وقتی که او را آن گونه آشفته و نگران دید، بار دیگر به حضور حضرت زهرا(سلام الله علیها) آمد و جریان را به عرض او رسانید. حضرت زهرا(سلام الله علیها) به آن بانو فرمود: به شوهرت بگو: «چنین نیست که تو تصور می‌کنی، شیعیان ما از افراد نیک اهل بهشت هستند، ولی اگر گناهکار باشند، بر اثر بلاها و گرفتاریها که به سوی آنها رو می‌آورد و صدماتی که در صحرای محشر، در روز قیامت و یا در طبقه اعلای دوزخ می‌بینند، گناهانشان ریخته می‌شود و آنها از گناهان پاک می‌گردند، و سپس آنها را نجات می‌دهیم و به سوی بهشت می‌بریم».

منبع: علامه مجلسی؛ بحارالانوار؛ ج۶۵ ص۱۵۵