سید ابراهیم علم الهدى سبزوارى(ره)

ولادت

 حضرت آیت اللّه آقاى حاج سید ابراهیم علم الهدى (قدّس سرّه)یکى از مفاخر علماى مشهد به شمار مى رفت. فقید سعید در سال ۱۳۳۵ق (۱۲۹۶ش) در سبزوار دیده به جهان گشود.

تحصیلات

 پس از دوران کودکى روانه مکتب شد و قرآن و خواندن و نوشتن را بیاموخت و چون ذوق و استعداد سرشارى داشت، به توصیه پدرش به مدرسه (فخریه) رفت و ادبیات و علوم بلاغت و سطوح فقه و اصول را فراگرفت و همزمان کلام و فلسفه را از شاگردان مرحوم حاج ملاهادى سبزوارى آموخت.

اساتید

 در سال ۱۳۵۳ق. رهسپار عتبات عالیات شد و پس از استوارسازى معلومات خویش در نجف اشرف، به سال ۱۳۵۵ق. وارد کربلا شد و یکسره به درس فقه مرحوم آیت اللّه حاج آقا حسین قمى و دروس آیت اللّه حاج سید محمدهادى میلانى (فقه، اصول و کلام و تفسیر) حاضر شد. به دنبال مهاجرت آیت اللّه میلانى به نجف اشرف در سال ۱۳۶۶ق. وى نیز به نجف رفت و علاوه بر درس استادش، به درس اصول آیت اللّه العظمى خویى نیز حاضر شد و مدت ۶سال بهره هاى فراوان برد. در سال ۱۳۷۳ق، آیت اللّه میلانى اقامت در مشهد مقدس را برگزید و استاد علم الهدى نیز به تبعیت از ایشان به مشهد آمد و تا آخر عمر در آن تربت پاک ساکن شد.

 معظم له به حق، وارث گنجینه علوم آیت اللّه میلانى بود و سه دوره اصول و تمام بحث هاى فقهى ایشان را درک و ضبط نمود و این همه ۳۵ سال از عمر مبارکش را فراگرفت. او مرجع احتیاطات و نماینده تام الاختیار و پاسخگوى استفتائات و مسؤل وجوهات ـ و مقرّر درس فقه و اصول مرحوم آیت اللّه میلانى بود و تنها کسى بود که از آن مرجع بزرگ موفق به دریافت اجازه اجتهاد ـ با تعابیرى بلند و مضامینى ارجمند ـ گردیده بود (و هم از وى اجازه روایت داشت) و استادش، سه روز پیش از وفات (آخر رجب ۱۳۹۵ق) مُهر و کلید صندوق شخصى خود را به ایشان سپرد.

خدمات

 فقید سعید، به جز سالیان اقامت در کربلا و نجف به مدت ۴۵ سال در مشهد مقدس سطوح عالیه و خارج فقه و اصول را درس گفت و شاگردان ز علوم خویش بهره مند ساخت. وى بر مدرسه علمیه امام صادق(ع) نظارت تام داشت و از این راه، بهترین خدمات را به تشیع و انقلاب اسلامى نمود و طلاب این مدرسه، هماره در جبهه دفاع از نظام در صحنه هاى جنگ تحمیلى و خدمت در ارگانها و نهادها، شرکت داشتند. معظم له، عالمى وارسته بود که فروتنى از زندگى اش مشهود همگان بود و از ظهور و بروز پرهیز مى کرد. هیچگاه در مقام اسم و رسم نبود و مانند یک فرد معمولى زندگى مى کرد و تا روزهاى آخر، خرید خانه را شخصاً انجام مى داد و پیاده مى رفت و باز مى گشت. با اینکه از معروف ترین علماى مشهد و صاحب یکى از درس هاى باارزش حوزه علمیه بود، هیچگاه در صدد افتاء برنیامد و در مسائل شرعى به دیگران حواله مى داد. علاقه اش به ائمه اطهار(ع) به گونه اى بود که بى اختیار در مصائب آنان اشک مى ریخت و حال عجیبى به وى دست مى داد.

تالیفات

۱. تقریرات درس اصول آیت اللّه میلانى (۳دوره کامل).

۲. تقریرات درس فقه آیت اللّه میلانى (صلاه، زکات، خمس، مکاسب، اجاره).

۳. تقریرات درس تفسیر آیت اللّه میلانى.

۴. دوره اصول.

۵. حاشیه بر نهایه الدرایه مرحوم آیت اللّه شیخ محمد حسین اصفهانى (که ضمن درس اصول، بدان توجه بسیار داشت و با چیرگى فراوان نظرات مرحوم محقق اصفهانى را مطرح و از آن دفاع مى کرد).

وفات  

 سرانجام آن عالم بزرگ، پس از پشت سر نهادن یک دوره بیمارى، به سن ۸۵ سالگى در پیش از ظهر جمعه ۲۲ شعبان المعظم ۱۴۲۰ق. بدرود حیات گفت و در روز شنبه پس از تشییع باشکوه، در (دارالزهد) حرم مطهر امام رضا(ع) به خاک خفت و به اجداد طاهرینش پیوست.