تعجب خدا از دیدگاه وهابیت

وهابیت، فرقه‌ای است که در عربستان در اواخر سده دوازدهم و اوائل قرن سیزدهم قمری، در منطقه نجد توسط محمد بن عبدالوهاب تأسیس شد. پیروان این فرقه را وهابی می‌گویند. وهابیان در فروع دین، تابع احمد بن حنبل‌‌ هستند و بیشتر آنان در شبه جزیره عربستان سکونت دارند. پیشوایان فکری این فرقه، ابن‎تیمیه، ابن قیم و محمد بن عبدالوهاب هستند. وهابیان در مواجهه با قرآن و روایات، به ظاهرِ آیات و اخبار عمل می‌کنند و معتقد به تأویل نیستند. آنان به استناد ظاهر برخی از احادیث و آیات، خداوند را دارای اعضا و جوارح می‌دانند و به نوعی به تشبیه و تجسیم معتقدند.

وهابیت می­ گوید: بر خداوند تعجب،خنده و… عارض می شود.

آنها می­ گویند: خداوند از حال دو نفر خنده­اش می ­گیرد و آن در جایی است که شخصی، شخص دیگر را بکشد و هردو وارد بهشت شوند، یعنی خداوند به خاطر اینکه قاتل و مقتول هر دو داخل بهشت می ­شوند می­ خندد.[۱]

و هم چنین در مورد آخرین کسی که وارد بهشت می ­شود می­ گوید: در روز قیامت شخصی از خداوند چیزی می­ خواهد و خداوند به او عطا می کند و ازاو تعهد می ­گیرد که دیگر چیزی از او نخواهد، لکن او بر تعهدش عمل نمی­ کند و دوباره از خداوند چیزی می­ خواهد تا اینکه به درب بهشت نزدیک می ­شود و همین که صدای اهل بهشت را می­ شنود عرضه می­ دارد: خدایا مرا داخل بهشت بگردان. خداوند می گوید: ای پسر آدم چیست که تورا راضی کند. اگر دو برابر دنیا را به تو بدهم راضی می ­گردی؟ او می ­گوید خدایا تو که خدای عالمیانی مرا استهزاء و مسخره می­ کنی؟ اینجاست که خدا می خندد و می­ گوید من تورا استهزاءنمی ­کنم !؟.[۲]

پی نوشت:

[۱] . الجواب الصحیح، ج ۳، ص۴۴۴،  حادی الارواح الی بلاد الاقراح، ج ۱، ص۱۰۳.

[۲] . حادی الارواح، ج ۱، ص۲۷۶؛  توضیح المقاصد و تصحیح القواعد، ج ۱، ص۲۲۰و۲۳۸ و ۴۷۳ ؛ جلوه افهام، ص ۴۰۱.