آیـه اللّه العظمی سید محمد کاظم یزدی(ره) مرجع بزرگ عالم تشیع، در اواخر عمر با برکت خویش، عدهای از بـزرگـان نجف را در جلسهای گرد هم آورد و چهار نفر را به عنوان وصی برای خود معین نمود تا پس از مرگش، مقداری از وجوهات شرعیه را که نزد ایشان بود، به مجتهد بعد از وی تحویل دهند.
در همین حال یکی از نوادگان ایشان به نام حاج آقا رضا (صاحب کتاب بزم ایران) به سید عرض کـرد: بـعـضـی از نوادگان شما، یتیم هستند و تا به حال، تحت سرپرستی شما بودهاند. خوب است چیزی از این اموال را هم برای آنها تعیین کنید.
سید بـا آن حـال کـسالتی که داشت فرمود: نوادگان من اگر متدین هستند، خدا روزی آنها را میرساند و اگر نه، چگونه از مالی که از آن من نیست به آنها کمک کنم؟!
بدین ترتیب حاضر نشد از اموال بیت المال، استفاده شخصی نماید و به فرزندانش بخوراند و همین بـاعث شد که در آینده، فرزندان و نوادگان ایشان، جزو ستارگان علم و اندیشه و از فقها و صاحب نظران طراز اول عالم اسلام گردند.
منبع: مرتضی بذرافشان؛ سید محمد کاظم یزدی؛ فقیه دوراندیش؛ ص۱۴۰