وهابیت، فرقهای است که در عربستان در اواخر سده دوازدهم و اوائل قرن سیزدهم قمری، در منطقه نجد توسط محمد بن عبدالوهاب تأسیس شد. پیروان این فرقه را وهابی میگویند. وهابیان در فروع دین، تابع احمد بن حنبل هستند و بیشتر آنان در شبه جزیره عربستان سکونت دارند. پیشوایان فکری این فرقه، ابنتیمیه، ابن قیم و محمد بن عبدالوهاب هستند. وهابیان در مواجهه با قرآن و روایات، به ظاهرِ آیات و اخبار عمل میکنند و معتقد به تأویل نیستند. آنان به استناد ظاهر برخی از احادیث و آیات، خداوند را دارای اعضا و جوارح میدانند و به نوعی به تشبیه و تجسیم معتقدند.
از دیدگاه وهابیان خداوند در قیامت با مردم درگوشی صحبت می کند، آیا این دیدگاه افزون بر اینکه مستلزم اعضاء و جوارح برای خداوند است، خدا را در حدّ یک انسان قرار نمی دهد؟
ابن قیم الجوزی شاگرد ابن تیمیّه در کتاب «طریق الهجرتین» می گوید: خداوند در روز قیامت کنار بنده ی مؤمن قرار می گیرد و با او درگوشی حرف میزند و بنده مؤمن آن چنان به پروردگارش نزدیک می شود که با خدا پهلو به پهلو قرار می گیرد و خداوند کتف خودش را بر او می گذارد و مشغول صحبت می گردند، خداوند از بندهاش سوال می کند به یاد داری که به فلان گناه مرتکب شدی؟ او می گوید آری آری و به تمام گناهانش اعتراف می کند.[۱]