تجسس نامحسوس در دنیای جوانی

در دنیاى پر هیاهوى جوانى

عبور از نوجوانى و رسیدن به دنیاى پر هیاهوى جوانى، ویژگى هاى خاص خود را دارد. مساله اینجاست که والدین در مورد شیوه برخورد با کودکان و همسران و گاهى سالخوردگان دقت مى‌کنند، اما کمتر درباره چگونگى روحیات و نحوه برخورد خود با فرزندان نوجوان‌شان که در حال ورود به دنیاى جوانى هستند، دقت و مطالعه مى‌کنند.

محدودیت براى جوان معنا ى کمى دارد. او خواهان استقلال بیشترى است و قصد ندارد در محدودیتى که شما به عنوان والدین ایجاد کرده‌اید زندانى شود، بدین ترتیب کار به بحث و مشاجره مى‌کشد. (البته شما پدر و مادر عزیز حق دارید نگران فرزندتان باشید اما سعى کنید براى پىگیرى کارها روش مناسب را اتخاذ کنید).

نوجوانان در این مرحله سنى تمایل ندارند جزییات زندگى و کارهاى روزمره‌شان را براى والدین تعریف کنند. آنها دوست دارند هر چه بیشتر استقلال داشته و مستقل باشند اما گاهى این رفتار‌ها و میل به تنها بودن والدین را عصبى و تا حدى نگران مى‌کند و آنها نمى‌دانند در این گونه موارد چطور باید رفتار کنند. در این مقاله به بیان راه‌هایى براى داشتن ارتباط موثر خانواده‌ها با جوانان پرداخته‌ایم.

برخى والدین هر چه بیشتر مى‌خواهند به نوجوان‌شان نزدیک شوند، نوجوان فاصله بیشترى از آنها مى‌گیرد. والدین باید بدانند که در عین ارتباط با فرزند‌شان به حریم او نیز تجاوز نکنند. متخصصان روان‌شناسى معتقدند به منظور برقرارى ارتباط دوطرفه والدین باید بیاموزند که چگونه رفتار کنند تا فرزندان مایل باشند با آنها به صحبت بپردازند.

والدین به این نکته توجه داشته باشند که نوجوانان بیشتر تمایل دارند به دوستان‌شان(گروه همسال) اعتماد کنند تا به اعضاى خانواده و این نیز یکى از مراحل طبیعى در روند رشد است.

پس باید به راه‌هایى متوسل شد که بدون کنجکاوى و تجسس بیش از حد در امور نوجوان از آنچه در زندگى شان مى‌گذرد، اطلاع حاصل کرد. در غیر این صورت، چنانچه قرار باشد همواره از بالا به او نگاه کنید و براى مثال بپرسید کجا مى‌روى؟ پاسخ خواهید شنید که هیچ جا و یا اگر بپرسید چه مى‌کنى؟ پاسخ خواهید شنید که هیچ کار و این پرسش و پاسخ‌ها، گاهى موجب خستگى و عصبانیت مى‌شود.

متخصصان چند راهکار عملى براى این مساله ارائه کرده اند که والدین با کمک آنها مى‌توانند بدون درگیرى و ایجاد تنش از اوضاع و احوال فرزندشان آگاه شوند:

‌بکوشید بزرگسالان بیشترى را وارد زندگى نوجوان کنید.

هر چه محیط اطراف فرزندتان را بهتر بشناسید و با اطرافیان و دوستان فرزندتان بیشتر آشنا باشید بهتر مى‌توانید از کارهایش آگاه شوید. آنها مى‌توانند مسائل و بحران‌هایى را که او با آن روبه‌روست به اطلاعتان برسانند، زیرا با وجود این‌ که ممکن است فرزندتان اجازه ندهد که شما مانند یک مدیر و ارشد کارهایش را کنترل کنید، اما همواره نیازمند بزرگسالان است. پس ممکن است هر کسى را غیر شما بپذیرد مثلا عمو یا خاله؛ زیرا احساس مى‌کند بدین ترتیب آسیب کمترى به استقلال او مى‌رسد.

دوم این‌که برخى اوقات در مسیر‌هایى که مى‌خواهد برود او را همراهى کنید. براى مثال اگر فرزند شما و دوستانش قصد دارند به خرید بروند پیشنهاد کنید حاضرید آنها را برسانید. چون در این سنین، همه چیز براى فرد اهمیت دارد، یعنى این که چه کسى چه کسى را دوست دارد، چه کسى مشکل دارد، چه کسى از دست مادرش عصبانى است و… وقتى جوانان با هم هستند درباره همه چیز صحبت مى‌کنند و شما مى‌توانید در جریان کارها قرار بگیرید.

اگر درباره مساله‌اى نگران شدید بکوشید در فرصتى مناسب به آن بپردازید و مى‌توانید حتى از طریق فرد دیگرى به طور غیر مستقیم آن را پیگیرى کنید.

وقتى در جمع نوجوان و دوستانش هستید بکوشید بیشتر سکوت کنید و اجازه دهید آنها صحبت کنند. در ضمن شاید برایتان جالب باشد بدانید بسیارى از صحبت‌هایى که در منزل مطرح نمى‌شود در خودرو بیان مى‌شود. شاید بپرسید چرا؟ زیرا خودرو جاى مناسبى است که افراد کنار هم قرار گیرند. حتى بسیارى از والدین معتقدند خودرو بهترین مکان براى گفتگو با جوان است.

مکان‌هایى را براى گفتگو انتخاب کنید که براى بیان احساسات زمینه فراهم آورد. براى مثال وقتى با فرزند خود به پارک یا رستوران مى‌روید بدون هیچ مشکلى به راحتى مى‌توانید گفتگو کنید.

‌بکوشید صحبت‌هاى شما موجب ایجاد حالت تدافعى نشود. موضوعاتى را انتخاب کنید که در مورد آن به تبادل نظر بپردازید نه این که انگشت اشاره‌تان به سوى او برود. براى مثال به جاى این‌که از او بپرسید آیا تا به حال سیگار کشیده‌اى؟ مى‌توانید درباره این‌که در جایى خوانده‌اید شمار نوجوانانى که سیگار مى‌کشند رو به افزایش است، صحبت کنید و از او بخواهید نظرش را در این مورد بگوید.

‌به خاطر داشته باشید که لزوما همه اطلاعات از طریق صحبت و پرسش و پاسخ به دست نمى‌آید. گاهى اوقات او طورى رفتار مى‌کند که انگار ناراحت یا عصبانى است. دلش مى‌خواهد تنها یا فقط در کنار دوستانش باشد. پیامى که در این حالت به شما مى‌دهد این است که حالا زمان مناسبى براى گفتگو نیست زیرا او آمادگى ندارد. پس مرتب علت ناراحتى اش را از او نپرسید. وقتى هم مى‌خواهد با شما تلویزیون ببیند یا سعى مى‌کند همه اعضاى خانواده غیر از شما از منزل بیرون بروند، یعنى آمادگى گفتگو و بیان افکار و احساساتش را دارد. پس به او فرصت دهید.

آخر کلام این که پدر و مادر عزیزى که مى‌خواهید فرزندتان از بحران هاى مخصوص سن خود به سلامت عبور کند، اول به خدا توکل کنید و در قدم بعد دانش و آگاهى خود را نسبت به پیچ و خم هاى تربیتى بالا ببرید و بخش خانواده و زندگى تبیان هم سعى مى‌کند در کنارتان باشد علاوه بر مشاوره ى تبیان، مى‌توانید مطالبى را که خواهان پرداختن یه آن هستید را در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید. کارشناسان خانواده در خدمت شما هستند به امید روز ى که خانواده هاى تبیانى از بهترین خانواده هاى ایرانى باشند…

منبع: روزنامه جام جم