بدعت از دیدگاه وهابیت

وهابی ها به علت ظاهر گرایی و تحجر شان، هر چیزی که در صدر اسلام در بین اصحاب رسول خدا(صلی الله علیه و آله) وجود نداشته و بعد ها پدید آماده باشد را بدعت می دانند و استفاده از آن را حرام می شمارند. آنان حتی استفاده از سجاده را برای نماز که در آن زمان مرسوم نبوده جایز نمی دانند.

وهابی­ها با هر پدیده علمی و فرهنگی و حتی تکنولوژی با سلاح بدعت برخورد می­کنند و هر چیزی که در زمان رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و در قرن اول هجری وجود نداشته و بعدا به وجود آمده اند، از دیدگاه وهابیت محکوم به بدعت و حرمت می­شوند. و بر همین اساس با دانش­های بشری در حوزه فلسفه، منطق، تاریخ و آموزش زبان­های خارجی و… به شدت مخالفت می­کنند. به عنوان مثال در سال۱۳۴۹قمری هنگامی که اداره معارف مکه زبان خارجی، جغرافیا و نقاشی را جزء مواد درسی مدرسه­ها قرار داد، علمای وهابی نجد با فریاد­های اعتراض­آمیز در مقابل اداره معارف تجمع کردند و گنجاندن این متون را در درسهای مدارس بدعت شمردند.[۱]

 آنان در راستای مخالفت با هر کشف و اختراع در حوزه وسائل زندگی بشر استفاده تلفن را بدعت شمردند. و لذا هنگامی­که پادشاه سعودی برای ارتباط میان قصر و برخی مراکز نظامی و سیاسی خط تلفن کشید، گروهی از وهابی­ها با اعتراض شدید خط تلفن را از بین بردند. و در همین راستا استفاده از دو چرخه را نیز حرام دانستند و آن را مرکب شیطان نامیدند. وسایل عکس برداری و عکس گرفتن را نیز بدعت دانسته و آن را حرام می­دانند و به همین علت یکی از علمای برجسته وهابی­ها هنگامی که می خواست به قاهره برود از حکومت مصر در خواست نمود تا او را از نصب عکس بر روی گذرنامه­اش معاف کند.[۲]

  آنان حتی اموری را که که با مبانی روشن علمی ثابت شده مورد انکار قرار می­دهند. مثلا در یکی از جراید نقل شده که یکی از فقهای نجد(وهابی) با وجود این­که در ریاض و حجاز دارای مقام استادی و معاونت دانشگاهی می­باشد، بعد از گذشت قرنها، فتوای کشیشان را مبنی بر محکومیت کوپرنیک و گالیله به علت اعتقاد شان به کروی بودن زمین و حرکت آن، تایید نموده و این محکومیت را صحیح دانست. وآن­چه که در قرون وسطی پیروان کلیسای کاتولیک در باره زمین و آفتاب و ستارگان به آن معتقد بودند این فقیه وهابی در قرن بیست آنها را پذیرفته و مورد تایید قرار داده است.[۳]

اما سؤالات:

۱. آیا وهابی ها با این موضع گیری خود در برابر علم و تکنولوجی تحجّر و جمود گرایی را ترویج نمی کنند؟

۲. آیا وهابی ها با این تفکر مانع از پیشرفت علمی نمی شوند؟

۳. آیا به اتش کشیده شدن مدارس و مراکز علمی در برخی از کشور­های اسلامی از این تفکر وهابی ها ناشی نشده است؟

۴. سیاست مداران وهابی ها چرا امروز برخلاف این مبنای وهابیت با غربی ها همدم و همکاسه شده اند؟

پی نوشت:

[۱] . حافظ وهبه، جزیره العرب فی قرن العشرین، ص۱۵۰، قاهره، مطبعه لجنه التالیف و الترجمه،۱۳۵۴ق.

[۲] . تاریخ نجد، ص۳۵۶.

[۳] . مجله خواندنیها، شماره۹۲، سال بیست و ششم.

نویسنده: حمیدالله رفیعی