آرامش و محبت در سایه همسرى

«و من آیاته أن خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم مودّهً و رحمهً إنّ فى ذلک لآیاتٍ لقوم یتفکّرون(سوره روم، آیه ۲۱)؛

و از جمله نشانه هاى (توانایى و یگانگى) او این است که براى شما از جنس خودتان همسرانى آفرید تا در کنار آنها آرامش یابید. و همو در میان شما دوستى و مهربانى قرار داد. بی تردید در این (تدبیر حکیمانه) نشانه‌هایى [روشن] براى مردمى است که می‌‌اندیشند».

پیام ها و درس‌های آیه فوق

۱ـ خداوند متعال با قدرت خویش و در آفرینشى حکیمانه، براى آدمیان همسرانى از جنس خودشان آفرید تا بدانها انس و آرامش بگیرند. اگر همسر آدمى در آفرینش، همسان او نباشد، نمی‌تواند با او انس بگیرد و از معاشرت با وى لذت ببرد و آرامش یابد، پس «مرد و زن» در جنسیت و انسانیت با هم شریک و همسانند.

۲ـ دست حکمت الهى براى انسان همسر آفرید تا مایه آرامش و اطمینان او را فراهم کرده باشد. بر همین اساس و در هماهنگى کامل بین تکوین و تشریع حکیمانه، زناشویى، سنّتى جاودانه به شمار می‌رود که رویگردانى از آن دورى از نبى مکرّم (صلی الله علیه و آله و سلم) را در پى دارد.

۳ـ آرامشِ حاصل از، در کنار همسر بودن، مطلق و نامحدود و آرامش جسمى، روحى، فردى و اجتماعى است و انسان با همسرگزینى و ازدواج به پیشگیرى یا درمان بسیارى از کاستى‌ها و بیمارى‌هاى خود می‌‌پردازد.

۴ـ هر یک از زن و مرد به تنهایى ناقص مى باشند و به همین خاطر به دنبال جزء مکمّل خود مى گردند و تا ازدواج نکرده‌اند، یک بى‌قرارى و ناآرامى بر آنان حاکم است چون هر ناقصى، مشتاق کمال خویش است و هر نیازمندى، مایل به کسى است که نیاز او را برطرف کند.

۵ـ وقتى تمایل به همسر در وجود انسانها به ودیعت نهاده شد؛ پس عشق‌هاى پاک ستودنى است و باید براى تحقق آن کوشید تا انسان با حرکت در مسیر فطرت به کمال برسد.

۶ـ پدیدار شدن عواطف عمیقِ پس از ازدواج و دلدادگى همسران و همزیستى مسالمت‌آمیز و حتى عاشقانه آنها از نشانه‌هاى تدبیر حکیمانه خداوند مى باشد.

۷ـ بر خلاف تصور عرفى و باور سطحى و ناصحیحى که ازدواج و تشکیل خانواده را بارى بر دوش همسران می‌داند، ازدواج و نیل به مقام «همسرى» از نگاه قرآن کریم در راستاى منافع آنان مى باشد و همسران بار خاطر یکدیگرند نه این که یار شاطر هم باشند.

۸ـ بقاى پیوند میان همسران به یک کشش قلبى و جاذبه روحى نیاز دارد و به همین جهت پروردگار مهربان پس از آن که آن دو در کنار هم به آرامش رسیدند، با دست لطف و عنایت خویش نعمت «مودّت» و «رحمت» را به آنان بخشیده است تا با عشقى صادق و علاقه‌اى کامل در کنار هم آرامشى غریزى داشته باشند.

۹ـ مهرورزى دوستانه و بلکه عاشقانه‌اى که بین همسران پدید می‌‌آید، نه تنها نشانه قدرت خداوند است، که عنایت و لطفى است که در حق انسان روا داشته است. پس همسر شدن چنان باید انسانى باشد که عنایت الهى، ظرف قابل خود را بیابد و نیز باید براى ماندگارى آن به هوش بود تا از طریق انسانیت فاصله نگیرد.

۱۰ـ دوام گرایش مرد و زن به یکدیگر و آرمیدن در سایه انس هم، به مودت و رحمتى است که خداوند بینشان برقرار مى کند و البته این دوستى و مهربانى، غیر از آن گرایش غریزى بین مذکر و مؤنث است که در میان حیوانات هم موجود است ولى در قرآن نشانه آفریدگار حکیم معرفى نگردیده است بلکه این عشق برین، آیه قدرت و یکتایى آفریدگار نامیده شده است.

۱۱ـ آرامش آفرینى ازدواج و نیز پیدایش مودت و رحمت بین آنان براى خردمندان و متفکران از نشانه‌هاى ربوبیت و تقدیر خداى حکیم، است.

منبع: مجله پیام زن؛ شماره ۱۴۸؛ محمد کاظم تقوى